Τα παιδιά μετά τους 20 μήνες και κυρίως από την ηλικία των 2 μέχρι 4 ετών συνηθίζουν να ξυπνούν το βράδυ. Ο πραγματικός λόγος είναι η ανάγκη τους να δουν τη μητέρα τους. Επειδή όμως αυτό από μόνο του δεν πετυχαίνει συνήθως επικαλούνται πείνα ή δίψα. Η μητέρα θα προσφέρει τροφή ή νερό καθώς θα νομίσει ότι το παιδί όντως πεινάει ή διψάει, το θέμα όμως είναι ουσιαστικά ψυχολογικό. Ωστόσο το παιδί χρησιμοποιεί αυτά τα επιχειρήματα για να πείσει τη μητέρα να ασχοληθεί μαζί του.
Προσπαθήστε να δημιουργήσετε μια ρουτίνα που θα ακολουθείτε πιστά κάθε μέρα από τη στιγμή που το παιδί ξυπνά μέχρι να ξανακοιμηθεί τη νύχτα. Βοηθήστε το παιδί σας να οργανωθεί. Προσπαθήστε να βάζετε τη σχολική τσάντα, τα ρούχα και τα παιχνίδια του στο ίδιο σημείο κάθε μέρα ώστε να μην τα χάνει. Αποφύγετε όσο μπορείτε τους… περισπασμούς. Όταν, για παράδειγμα, το παιδί μελετά, κλείστε την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο και μην αφήνετε τίποτα να αποσπάσει την προσοχή του από αυτό που κάνει. Περιορίστε τις επιλογές που του δίνετε. Επιτρέψτε του να διαλέξει ανάμεσα σε δύο πράγματα και όχι περισσότερα (για παράδειγμα θέλεις να δεις τηλεόραση ή να παίξεις) ώστε να μην μπερδεύεται και να μην κατακλύζεται από πληθώρα ερεθισμάτων που δημιουργούν υπερδιέγερση. Χρησιμοποιήστε ένα σύστημα ανταμοιβών φροντίζοντας όμως να έχετε ρεαλιστικούς στόχους και απαιτήσεις. Μπορείτε για παράδειγμα, κάθε φορά που το παιδί καταφέρνει κάτι να του χαρίζετε ένα μικρό δωράκι. Αν και η πειθαρχία όσον αφορά στα παιδιά με υπερκινητικότητα είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση και χρειάζεται ιδιαίτερη υπομονή, ποτέ μη φωνάζετε δυνατά και μην χτυπάτε το παιδί σας. Βοηθήστε το να ανακαλύψει το ταλέντο του. Όλα τα παιδιά χρειάζονται την επιτυχία για να νιώσουν καλά με τον ίδιο τους τον εαυτό και στην
Η ΔΕΠ (Υ) χωρίζεται σε τρεις διαφορετικούς τύπους A. ΔΕΠ με κυρίως σύμπτωμα την ελλειμματική προσοχή. Τα συμπτώματα του τύπου αυτού είναι τα ακόλουθα: • Αδυνατεί να προσηλωθεί σε λεπτομέρειες ή κάνει απρόσεκτα λάθη. • Δυσκολεύεται να κρατηθεί προσηλωμένο σε μια συγκεκριμένη εργασία για πολλή ώρα. • Δεν φαίνεται να παρακολουθεί αυτό που του λες. • Δυσκολεύεται να οργανώσει τα πράματα γύρω του. • Αποφεύγει ή δυσκολεύεται να συμμετάσχει σε δραστηριότητες που απαιτούν πνευματική προσπάθεια. • Χάνει εύκολα να πράγματα του. • Ξεχνά πολύ εύκολα. • Δυσκολεύεται να ακολουθήσει οδηγίες. • Χάνει εύκολα την προσοχή του. Β. ΔΕΠ με κυρίως σύμπτωμα την υπερκινητικότητα και την παρορμητική συμπεριφορά. Τα συμπτώματα του τύπου αυτού είναι τα ακόλουθα: • Δυσκολεύεται να μείνει καθιστό σε μια καρέκλα για πολλή ώρα. • Όταν κάθεται κινεί συνέχεια τα χέρια και πόδια. • Τρέχει και σκαρφαλώνει συνέχεια μέσα στο σπίτι. • Δυσκολεύεται να συμμετάσχει ήρεμα σε μια δραστηριότητα . • Συμπεριφέρεται σαν να έχει μέσα του ένα μηχανάκι. • Μιλά ασταμάτητα. • Απαντά πριν συμπληρωθεί η ερώτηση. • Δυσκολεύεται να περιμένει στη σειρά του. • Διακόπτει τους άλλους όταν μιλούν. Γ. Μεικτός τύπος ΔΕΠ. Στον τύπο
Προσπαθήστε να δημιουργήσετε μια ρουτίνα που θα ακολουθείτε πιστά κάθε μέρα από τη στιγμή που το παιδί ξυπνά μέχρι να ξανακοιμηθεί τη νύχτα. Βοηθήστε το παιδί σας να οργανωθεί. Προσπαθήστε να βάζετε τη σχολική τσάντα, τα ρούχα και τα παιχνίδια του στο ίδιο σημείο κάθε μέρα ώστε να μην τα χάνει. Αποφύγετε όσο μπορείτε τους… περισπασμούς. Όταν, για παράδειγμα, το παιδί μελετά, κλείστε την τηλεόραση ή το ραδιόφωνο και μην αφήνετε τίποτα να αποσπάσει την προσοχή του από αυτό που κάνει. Περιορίστε τις επιλογές που του δίνετε. Επιτρέψτε του να διαλέξει ανάμεσα σε δύο πράγματα και όχι περισσότερα (για παράδειγμα θέλεις να δεις τηλεόραση ή να παίξεις) ώστε να μην μπερδεύεται και να μην κατακλύζεται από πληθώρα ερεθισμάτων που δημιουργούν υπερδιέγερση. Χρησιμοποιήστε ένα σύστημα ανταμοιβών φροντίζοντας όμως να έχετε ρεαλιστικούς στόχους και απαιτήσεις. Μπορείτε για παράδειγμα, κάθε φορά που το παιδί καταφέρνει κάτι να του χαρίζετε ένα μικρό δωράκι. Αν και η πειθαρχία όσον αφορά στα παιδιά με υπερκινητικότητα είναι μια πολύ δύσκολη υπόθεση και χρειάζεται ιδιαίτερη υπομονή, ποτέ μη φωνάζετε δυνατά και μην χτυπάτε το παιδί σας. Βοηθήστε το να ανακαλύψει το ταλέντο του. Όλα τα παιδιά χρειάζονται την επιτυχία για να νιώσουν καλά με τον ίδιο τους τον εαυτό και στην
Μπορεί να γίνει μία από τις ντροπιαστικές εμπειρίες της ζωής σας. Μιλάτε στο τηλέφωνο με το αφεντικό σας και το παιδί ξαφνικά αρχίσει να φωνάζει και να σας ζητάει να πάτε βόλτα. Κι ενώ εσείς του εξηγείτε ότι κάνετε κάτι σημαντικό, εκείνο επιμένει. Αυτό συμβαίνει περισσότερο γύρω στα 5, όταν το παιδί έχει αρχίσει να ανακαλύπτει ότι δεν είναι το κέντρο του κόσμου. Όσο βελτιώνεται η μνήμη του και γίνεται λιγότερο παρορμητικό, θα μειώνεται και η αυθόρμητη αντίδρασή του όταν θέλει κάτι. Αλλά μην περιμένετε θαύματα. Όσο μαθαίνετε στο παιδί τα βασικά των καλών τρόπων και περιμένετε να το κάνει, σκεφτείτε ότι δεν το κάνει για να σας εκνευρίσει αλλά επειδή αυτός είναι ο τρόπος που βλέπει τον κόσμο. Πώς μπορείτε να μειώσετε αυτή την ενοχλητική συνήθεια του παιδιού και να μην σας διακόπτει τις πιο ακατάλληλες στιγμές;
1. Μάθετε να παρατηρείτε πότε αρχίζετε να ανησυχείτε υπερβολικά και να κάνετε αρνητικές σκέψεις . Κάθε φορά που αρχίζετε να ανησυχείτε και να κάνετε κακές σκέψεις για κάτι, πέστε στον εαυτό σας «ΣΤΟΠ» και φανταστείτε ένα μεγάλο κόκκινο στοπ οδικής σήμανσης. Πάρτε μερικές βαθιές ανάσες. Σφίξτε και ξεσφίξτε τις γροθιές σας για να χαλαρώσετε τα χέρια σας και μαζί και το φόβο σας. Παρατηρείστε ότι το σώμα σας χαλάρωσε με αυτές τις απλές δραστηριότητες. Το χαλαρό σώμα στέλνει μήνυμα και στον νου να χαλαρώσει. Εκμεταλλευτείτε τη σύνδεση νου-σώματος και χαλαρώνοντας το σώμα σας χαλαρώστε το μυαλό σας και απαλλαγείτε από τις αρνητικές σκέψεις.