1. Yπάρχει διαφορά μεταξύ στεναχώριας και κατάθλιψης και ακόμα αν και αυτό δεν αφαιρεί κάτι από τη διάγνωση, είναι ενδυναμωτικό ως διάκριση.

Αν και μπορεί να αισθάνεσαι κατάθλιψη, ένα άτομο που πάσχει από κατάθλιψη δεν είναι πάντα ένα «καταθλιπτικό άτομο» οτιδήποτε και αν σημαίνει σήμερα αυτή η φράση. Διαγνώστηκα με κλινική κατάθλιψη, άγχος, και ψυχαναγκαστικές τάσεις όταν ήμουν έφηβη, αλλά κατά πάσα πιθανότητα είχα συμπτώματα κατάθλιψης πολύ πιο πριν. Παρόλα αυτά, δεν καταλάβαινα γιατί μερικές φορές αισθανόμουν απλά λυπημένη, και μερικές άλλες φορές έβρισκα τα πάντα να είναι απλά πάνω από τις δυνάμεις μου και αποσύνδεα τον εαυτό μου αμέσως από τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτές οι στιγμές ήταν πιο δυνατές από μια κοινή στεναχώρια. Σιγά-σιγά, μαθαίνεις να διακρίνεις τι ακριβώς σημαίνει να αισθάνεσαι λυπημένος και τι είναι η κατάθλιψη, και αρχίζεις να δομείς στρατηγική για κάθε ένα από τα δύο ξεχωριστά.

2. Μία από τις πιο χρήσιμες στρατηγικές που έχω βρει, είναι απλή και εύκολη: βάλε ως στόχο σου να γελάς κάθε μέρα.

Ειδικά εκείνες τις ημέρες, όταν τα πράγματα φαίνονται εντελώς άθλια σαν να μην υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σε κάνει να γελάσεις, πιέζω τον εαυτό μου να γελάσω και να κάνω τον εαυτό μου να γελάσει αν μπορώ. Σκέφτομαι μόνη μου μικρά αστειάκια, μιλάω με φίλους μου που νομίζω ότι είναι αστείοι, παρακολουθώ κάτι που πραγματικά αγαπώ, οτιδήποτε θα με βοηθήσει να υπενθυμίσω στον εαυτό μου ότι μπορείς να είσαι λυπημένος και να γελάσεις παράλληλα την ίδια μέρα, ακόμη και την ίδια ώρα. Η κατάθλιψη σου είναι μόνο μια έκφανση του εαυτού σου, ανεξαρτήτως από το πόσο πολύ κυριαρχεί πάνω σου και θολώνει τα υπόλοιπα συναισθήματα σου.  Στριμώχνοντας ένα μικρό κομμάτι γέλιου στην καθημερινότητά σου μπορεί να κάνει θαύματα. (Ειλικρινά, όταν είμαι στις χειρότερές μου μέρες τείνω να κάνω τα περισσότερααστεία. Αποτελούν μια πολύ καλή απόσπαση της προσοχής).

3. Βέβαια, υπάρχουν μερικές ημέρες, που απλά πονάνε. Αυτό δεν είναι κάτι από το οποίο πρέπει να τρέξεις μακριά όμως. Είναι κάτι το οποίο πρέπει να αποδεχτείς ως φυσιολογικό όσο περίεργο και αν ακούγεται αυτό.

Η προσδοκία ότι η ζωή υποτίθεται ότι πρέπει να είναι ανέμελη όλη την ώρα είναι επικίνδυνη. Η ζωή δεν είναι ανέμελη όλη την ώρα, ακόμη και στα πιο καλά προσαρμοσμένα άτομα. Η προσδοκία ότι η ζωή θα είναι πάντα εύκολη, θα σε δυσκολέψει ακόμη περισσότερο όταν αισθάνεσαι απαίσια και προσπαθείς να αναγκάσεις τον εαυτό σου να είναι καλύτερα, να είναι λιγότερο καταθλιπτικός, όταν προσπαθείς να «ξεκολλήσεις» Μερικές φορές, δεν γίνεται. Συχνά, δεν πρέπει.

Οι κακές ώρες και μέρες μου συμβαίνουν περισσότερο όταν επιβάλλω στον εαυτό μου να κάνω ένα διάλειμμα και δεν μπορώ να ξεφύγω από τις σκέψεις, τους φόβους και τις ανησυχίες μου για τη δουλειά ή τους φίλους. Θα βρίσκομαι σε άθλια κατάσταση, και θα συλλαμβάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται αν οι άνθρωποι στο μετρό γνωρίζουν ότι η κοπέλα που κάθεται δίπλα τους αγωνίζεται να αντιπαρέλθει μια κρίση πανικού - «θα πρέπει να γνωρίζουν, σωστά; Θεέ μου είναι τόσο προφανές». Άλλες φορές θα καθίσω στο ντους και απλά θα αφήσω το νερό να τρέχει πάνω στο σώμα μου ή θα ακούω μελαγχολική μουσική και απλά θα κλαίω. Γιατί δεν μπορείς να ξεφεύγεις πάντα από αυτά τα συναισθήματα. Κάποιες φορές, απλά πονάει για κανέναν ιδιαίτερο λόγο, και γίνεται κουραστικό να προσπαθήσεις να ξεπεράσεις την ένταση της κατάστασης. Μερικές φορές απλά πρέπει να το νιώσεις.

4. Ξέρω ότι μια κακή μέρα δεν ισούται με μια κακή ζωή. Όλοι το γνωρίζουμε αυτό. Ίσως ήρθε η ώρα να μάθουμε ότι ούτε ένας κακός μήνας ή μερικά κακά χρόνια ή μια κακή εμπειρία ή μια κακή σχέση ισούνται με κακή ζωή.

Ξέρω ότι έχω μια καλή ζωή, γεμάτη με καταπληκτικούς φίλους και μια υπέροχη οικογένεια. Αγαπώ πραγματικά τη δουλειά μου (και πολλοί άνθρωποι, με ή χωρίς κατάθλιψη, δεν αισθάνονται έτσι για τις δουλειές τους, έτσι ξέρω ότι αυτό με κάνει λίγο περίεργη και αυτό έχει την δικιά του αξία). Έχω πάρα πολλά πράγματα για τα οποία μπορώ να είμαι ευγνώμων, και όντως είμαι ευγνώμων για αυτά.

Ο εγκέφαλός μου λειτουργεί λίγο διαφορετικά -το αν ευθύνεται μια χημική ανισορροπία, ή μια δύσκολη εφηβεία ή απλά υπάρχει πάρα πολύ συναίσθημα που “βουίζει” συνεχώς στο κεφάλι μου, είναι θέμα προς συζήτηση. Είναι ίσως ένας συνδυασμός των τριών, και τίποτα από αυτά δεν έχει δεν έχει να κάνει με το πώς δίνω αξία στον κόσμο που έχω δομήσει για μένα. Είναι ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα με το οποίο ασχολούμαι. Μπορείς να έχεις μια υπέροχη ζωή και να εξακολουθείς να νιώθεις καταθλιπτικά. Το γεγονός αυτό δεν αναιρεί την υπέροχη ζωή και δεν πρέπει να σε κάνει να αισθάνεσαι λιγότερο ευγνώμων.

5. Ξέρω ότι είμαι τυχερή που η κατάθλιψη μου είναι, ως επί το πλείστον, διαχειρίσιμη. Η κατάθλιψη πραγματικά μπορεί να είναι διαχειρίσιμη.

Οι περισσότερες μορφές της κατάθλιψης είναι διαχειρίσιμες, και κατά πόσον αυτό οφείλεται στην φαρμακευτική αγωγή, θεραπεία, την άσκηση, ή ένα συνδυασμό αυτών ή οτιδήποτε άλλο, ποικίλλει από άτομο σε άτομο. Μισούσα τον τρόπο με τον οποίο η φαρμακευτική αγωγή με έκανε να νιώθω, και ξέρω ότι πιθανώς οφειλόταν στο γεγονός ότι δεν έβρισκα την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή ή δόση, αλλά αφού άλλαξα δεν ξέρω και εγώ πόσες αγωγές αποφάσισα ότι δεν ήθελα να υποβάλλω το σώμα μου σε περαιτέρω χημική επιδείνωση με την ελπίδα ότι θα βρω κάτι που ίσως είναι επωφελές για μένα. Ξεκίνησα το τρέξιμο και την κατανάλωση μιας διατροφής φυτικής προέλευσης αντ' αυτού, και αυτό δουλεύει για μένα. Μερικοί άνθρωποι βρίσκουν τη σωστή δοσολογία με την πρώτη προσπάθεια, αν η φαρμακευτική αγωγή είναι αυτό που χρειάζονται. Άλλοι άνθρωποι δεν είναι τόσο τυχεροί και δοκιμάζουν διάφορες αγωγές μέχρι να βρουν την πλέον κατάλληλη. Πολλοί άνθρωποι σε κάνουν ψυχοθεραπεία. Μερικοί άνθρωποι στρέφονται προς την άσκηση, ή προς άλλες μεθόδους για να ξεκαθαρίσουν τι γίνεται στο κεφάλι τους. Καμία επιλογή δεν είναι καλύτερη από την άλλη. Κανένας μηχανισμός αντιμετώπισης δεν είναι αποκλειστικά για "σοβαρές" ή "ήπιες" περιπτώσεις κατάθλιψης αντίστοιχα, και καμία συνταγή δεν είναι πανάκεια για κάθε μορφή κατάθλιψης. Όλοι προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση με τον δικό μας τρόπο, και οτιδήποτε βοηθάει στην αντιμετώπιση είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσεις.

6. ... Ξέρεις τους παράφρονες στο Χάρι Πότερ; Εύχομαι αυτά να ήταν πραγματικά πλάσματα.

Πραγματικά, το εύχομαι. Εξηγώντας κάτι με μεταφυσικά, απέθαντα, τρεφόμενα με ευτυχία διαβολικά πλάσματα που ρουφάνε την ψυχή από το σώμα σου και σε αφήνουν σαν ένα σκοτεινό κέλυφος είναι α) μια αρκετά ακριβής περιγραφή για την κατάθλιψη ούτως ή άλλως, και β) ακούγεται πολύ πιο ενδιαφέρον από συνάψεις και ενδορφίνες στον εγκέφαλο. Επίσης, θα ήθελα μια δικαιολογία σαν κι αυτή για να τρώω σοκολάτα όπως αυτή.

7. Αν σας αφήσω να μάθετε γνωστοποιήσω πως αισθάνομαι κατάθλιψη, ειλικρινά σας μιλάω δεν προσπαθώ να σας παρασύρω σε αυτήν.

Αν μη τι άλλο, γνωρίζοντας ότι ένα άτομο που αγαπώ και νοιάζομαι επηρεάζεται από αυτή τη διάθεση που εγώ δεν μπορώ να αποφύγω, είναι αρκετό για να με κάνει να νιώσω και ενοχές μαζί με τα μυριάδες συναισθήματα που προσπαθώ να αντιμετωπίσω. Δεν είναι καθόλου ωραίο το συναίσθημα αυτό. Δεν σας ζητάω να προσπαθήσετε να με «φτιάξετε», ή να πάρετε πάνω σας το βάρος της θλίψης μου - δεν θα το ζητούσα από κανέναν αυτό. Αφήνοντας κάποιος να μάθει ότι έχεις κατάθλιψη, δεν είναι μια κραυγή για βοήθεια - είναι απλά ένας τρόπος να προσέγγισης έτσι ώστε ιδανικά να αισθάνομαι αισθάνεται κανείς λιγότερο μόνος.

8. Υπάρχουν ολόκληρες ημέρες, που μπορείς να αισθάνεσαι σαν ένα απολύτως φυσιολογικό ανθρώπινο ον – ό,τι και αν σημαίνει αυτό.

Και υπάρχουν μέρες που αισθάνεσαι λες και ο χειμώνας είναι ατελείωτος και τα πάντα είναι απλά συντριπτικά βαριά, αλλά το να μιλάω για εκείνες τις ημέρες είναι να εμμένω σε αυτές. Αισθάνεσαι την ανάγκη να τις αναλύσεις τις καλές μέρες φυσικά, αλλά μερικές φορές βοηθάει απλά να τις απολαύσεις τις καλές μέρες για αυτό που είναι. Το να προσπαθείς να καταλάβεις γιατί είναι καλές, αναιρεί το νόημά τους – μερικές φορές απλά πρέπει να απολαύσεις το γεγονός ότι νιώθεις καλά. H ανάλυση απλά θα προσθέσει άγχος σε αυτό, και σκέφτομαι μερικές φορές ότι οι άνθρωποι που δεν έχουν κατάθλιψη δεν ασχολούνται τόσο με το γιατί αισθάνονται ευτυχισμένοι - απλά είναι ευτυχισμένοι, εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή. Και κάποιος που έχει κατάθλιψη συχνά πρέπει να επιμένει στις καλές μέρες και να τις απολαμβάνει για αυτό που είναι.

9. Δεν χρειάζεται να μοιάζεις με το στερεοτυπικά «στεναχωρημένο άτομο» για να έχεις κατάθλιψη.

Στη τελική ένα σωρό επιτυχημένοι άνθρωποι - συμπεριλαμβανομένων και κωμικών, οι οποίοι φαίνεται πάντοτε να είναι η το αντίθετο από αυτό  που φαντάζονται οι άνθρωποι ως κατάθλιψη – έχουν περάσει κατάθλιψη. Μερικοί απ' αυτούς την νικάνε, κάποιοι από αυτούς την αντιμετωπίζουν, και κάποιοι άλλοι δυστυχώς δεν τα καταφέρνουν. Ποτέ δεν ξέρεις τι είδους μάχη δίνει ο καθένας. Μερικές φορές, ακόμη και το να κάνεις μεγάλη προσπάθεια για το πώς φαίνεσαι ή το πώς παρουσιάζεις τον εαυτό σου μπορεί να κρατήσει τους δαίμονές σου μακριά, έστω και για λίγες ώρες ή μια μέρα. Αν αυτό είναι που χρειάζεται για να τα καταφέρεις ακόμη λίγο στο εδώ και τώρα, τότε αυτό είναι αρκετό. Όμορφα πράγματα προκύπτουν συχνά από τα πιο βασανιστικές μέρη εμπειρίες και το να παράγεις τέχνη και πολιτισμό και γέλιο από τη θέση της κατάθλιψης δεν διαφέρει.

10. Δεν θέλω να μου φέρονται σαν να είμαι εύθραυστη. Δεν θέλω να αισθάνομαι «λιγότερη» επειδή ζω κάτι το εντελώς ανθρώπινο. Θέλω να είμαι ειλικρινής για κάτι που απασχολεί πολλούς ανθρώπους.

Και δεν χρειάζεται πάντα να μιλάω για τα πράγματα που έχω στο κεφάλι μου, αλλά μερικές φορές, με βοηθάει όντως να ξεκαθαρίζω κάποια πράγματα. Αλλά υπάρχει μια διαφορά από το να πηγαίνεις σε ένα φίλο για συμπόνια και το να αναζητάς ψυχοθεραπεία και οι περισσότεροι άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη γνωρίζουν ότι δεν είναι φρόνιμο και μερικές φορές είναι και ανασφαλές να αντιμετωπίζεις ένα φίλο σαν ψυχοθεραπευτής. (Γι' αυτό και αν και έχω κάνει ψυχοθεραπεία για πάνω από μια δεκαετία, δεν μπορώ να δώσω κάτι παραπάνω από την δικιά μου θεώρηση των πραγμάτων, όποια αξία και αν έχει αυτό ακόμη μόνο στο βαθμό που μπορεί να βοηθήσει κάποιον να αισθάνεται λιγότερο μόνος) Αλλά αν σου πω ότι εγώ αισθάνομαι καταθλιπτικά, δεν θέλω να «περπατάς στις μύτες των ποδιών σου» γύρω μου. Απλά σου το λέω για να ξέρεις ότι  οτιδήποτε  είναι αυτό που με τραβάει προς τα κάτω, σε καμία περίπτωση δεν είσαι εσύ. Αυτό δεν είναι δικό σου φορτίο να το κουβαλήσεις. Και ακόμα και μόνο το να βρίσκεσαι δίπλα μου και να μου συμπεριφέρεσαι σαν να είμαι ένα ακόμα ανθρώπινο ον με φυσιολογικά ρυθμισμένο  συναισθηματικό φάσμα, βοηθά. Συμπεριφέρσου σαν να είμαι εγώ και όχι λες και θα γίνω θρύψαλα. ανά πάσα στιγμή. Αυτό με βοηθά περισσότερο από όσο μπορείς να φανταστείς.

ΠΗΓΗ: thoughtcatalog.com

Μετάφραση: Νακόπουλος Νίκος - Αγγελική Μενεδιάτου

citizensagainstdepression.gr