Ενδιαφέροντα

 Πρωτάκια στα θρανία   

Όταν οι γονείς καλούνται να πουν «Όχι» στο παιδί τους

ΦΩΝΕΣ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ = ΕΦΙΑΛΤΗΣΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ    
 

ΓΟΝΙΟΣ, ΕΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ Tα συνηθισμένα λάθη των γονιών

 

Τα παιδιά δεν ξεχνούν τα ψέματα των γονιών.

 

Ποιοί είναι οικαλοί γονείς

 

ΤΕΣΤ : ΚΑΤΑ ΠΟΣΟ ΤΟΠΑΙΔΙ ΣΑΣ ΤΡΕΦΕΤΑΙ ΣΩΣΤΑ

 

Μαμά και μπαμπά...

 

Διάβασμα και παιδική ψυχή!

 

Διδάσκεται ο σεβασμος; 

 

Ο εθισμός στα ηλεκτρονικά παιχνίδια

 

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μονοπωλούν το ενδιαφέρον των νέων. Έτσι, από το να είναι μία ψυχαγωγία, τείνουν να γίνουν ένα νέο είδος εθισμού στον σημερινό τρόπο ζωής.

Η εικόνα των παιδιών που επιστρέφουν ύστερα από τα υπαίθρια παιχνίδια τους, με λασπωμένα ρούχα και ματωμένα γόνατα, έχει αντικατασταθεί από την εικόνα των παιδιών με τα κουρασμένα μάτια, για ώρες κολλημένα μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή.

Εντούτοις, η υπερβολική ενασχόληση με το νέο αυτό ελκυστικό κόσμο, συχνά, έχει δυσάρεστες συνέπειες. Οι ίδιοι οι χρήστες αποξενώνονται στον «ψηφιακό κόσμο», αγνοώντας ακόμη και τις στοιχειώδεις ανάγκες. Ένα σημαντικό ποσοστό της νεολαίας οδηγείται στον εθισμό, δημιουργώντας προβλήματα στους εαυτούς τους όπως επίσης και στις οικογένειές τους.

Παρά το γεγονός ότι ο εθισμός στο ηλεκτρονικό παιχνίδι δεν έχει αναγνωριστεί επίσημα ως ασθένεια, αντιμετωπίζεται ως τέτοια σε ειδικά διαμορφωμένα κέντρα θεραπείας.

Το ντοκιμαντέρ «Δοκιμάστε ξανά» της σειράς ?Υγεία στην Ευρώπη?, η οποία εστιάζει σε θέματα υγείας (περισσότερα στη σχετική ιστοσελίδα Health in Europe) ακολουθεί τρεις νέους, σε αντίστοιχες ευρωπαϊκές πόλεις ? στη Γερμανία, Ολλανδία και Ελλάδα ? κατά τη διάρκεια των προσπαθειών τους να αποτοξινωθούν από την υπερβολική χρήση του υπολογιστή. Μιλούν ανοιχτά για τις ιδιωτικές ιστορίες τους, από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησαν να παίζουν στον υπολογιστή μέχρι την ολοκλήρωση της θεραπείας τους, κάνοντας μια νέα αρχή στον «πραγματικό κόσμο»

Την ίδια στιγμή, οι ειδικοί παρέχουν πολύτιμες συμβουλές και αποκαλύπτουν πληροφορίες σχετικά με τα συμπτώματα και τις συνέπειες αυτής της σύγχρονης «ασθένειας».

Δείτε αυτό το ενδιαφέρον βίντεο(με αγγλικούς υπότιτλους) και διαβάστε το αυθεντικό κείμενο στο οποίο εμφανίζονται επίσης τα συγκλονιστικά σχόλια των Ελλήνων γονιών και του νέου από τη χώρα μας.

Πηγή: Health in Europe.

 

Όταν λέμε προβλήματα συμπεριφοράς εννοούμε συνήθως τις συμπεριφορές εκείνες που δείχνουν τη δυσκολία του παιδιού να προσαρμοστεί στο καθημερινό του περιβάλλον και να επικοινωνήσει με τρόπους αποδεκτούς, αναφέρεται σε άρθρο της Βίκυς Παυλάτου στο ηλεκτρονικό περιοδικό Παιδικός Σταθμός για Γονείς.

 

Σύμφωνα με την αντίληψη του διαχωρισμού μεταξύ της παθολογικής και φυσιολογικής συμπεριφοράς θα λέγαμε ότι παθολογική είναι η συμπεριφορά ενός ατόμου που  εμποδίζει και δυσκολεύει την ενδοπροσωπική προσαρμογή (αυτοαντίληψη-αυτοεικόνα) και  τη διαπροσωπική   προσαρμογή (προβλήματα στις σχέσεις του με άλλους).

Τα κριτήρια που  μας κάνουν να θεωρούμε  μια άσχημη συμπεριφορά του παιδιού ως δυσλειτουργική σχετίζονται με:

• Τη Συχνότητα

• Την ένταση

• Το  βαθμό απόκλισης από το μέσο φυσιολογικό

• Τη διάρκεια

• Την εμφάνιση συγχρόνως άλλων συμπτωμάτων

• Την αδυναμία αποφυγής  του συμπτώματος

• Την πιθανότητα να έλθει αντιμέτωπο  με το νόμο

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρει 6 κατηγορίες προβλημάτων συμπεριφοράς.

 

Συναισθηματικά προβλήματα:Φόβοι, φοβίες, μελαγχολία.

Μαθησιακές και ειδικές μαθησιακές δυσκολίεςόπως δυσκολίες λόγου, ανάγνωσης, γραφής, δυσλεξία, δυσαριθμησία  αλλά και δυσκολίες που προκύπτουν από χαμηλή νοητική ικανότητα.

Υπερκινητικότητα(ΔΕΠ-Υ):Μεγάλη δυσκολία να είναι κάποιος προσεκτικός, υπάρχουν στοιχεία καταστροφικότητας.

Προβλήματα συμπεριφοράς με φτωχή πρόγνωση: Άλλοτε είναι φανερή η προβληματική συμπεριφορά όπως  επιθετικότητα, βανδαλισμός, λεκτική βία, απειλές, εκφοβισμοί  και άλλοτε συγκαλυμμένη όπως κλοπές, ψέματα, κουτσομπολιά.

Αυτισμός:Σοβαρές ελλείψεις γλωσσικής ικανότητας, επικοινωνίας και  συμπεριφοράς.

Σχιζοφρένεια:ψυχωτική και νοητική ασθένεια με συναισθηματικές δυσλειτουργίες. Εμφανίζεται συνήθως στην εφηβεία.

Σύμφωνα με τη στατιστική ανάλυση του Ερωτηματολογίου Συμπτωμάτων Προβληματικής Συμπεριφοράς  υπάρχουν τέσσερις γενικές κατηγορίες προβλημάτων συμπεριφοράς.

Υπερβολική αναστολή? νευρωτισμός:Συναίσθημα κατωτερότητας, έλλειψη αυτοπεποίθησης,  κοινωνική απομόνωση, επιφυλακτικότητα, υπερευαισθησία, άγχος, νωθρότητα,  αδιαφορία,  αφηρημάδα.

Αντικοινωνική συμπεριφορά:Ανυπακοή, ενόχληση, βιαιότητα, έλλειψη σεβασμού, αρνητισμός,  έλλειψη διάθεσης για συνεργασία, εκζήτηση προσοχής.

Ανεπάρκεια ?ανωριμότητα:Συμπεριφορές  που ταιριάζουν σε παιδιά  μικρότερης ηλικίας.

Ψυχοσωματικό σύνδρομο:Αλλεργία, ναυτία, πονοκέφαλος ζαλάδα.

Σχετικά με τα αίτια της  προβληματικής συμπεριφοράς ενός παιδιού η απάντηση δεν είναι απλή. Η δύσκολη συμπεριφορά μπορεί να οφείλεται:

• Στο ίδιο το παιδί (δυσλειτουργίες νευρολογικής, ορμονικής, νοητικής, ψυχολογικής μορφής).

• Στην οικογένεια (κακές οικογενειακές σχέσεις, διαζύγιο, απώλεια γονέα, κακοποίηση, οικονομικές δυσκολίες).

• Στο σχολείο (εχθρότητα, απόρριψη, κακό κλίμα, πίεση, υπερβολικές απαιτήσεις, μεροληπτικότητα).

• Στο ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον και  τα ΜΜΕ (μίμηση αντικοινωνικών συμπεριφορών).

Σύμφωνα με τις νέες επιστημονικές απόψεις οι διαταραχές και τα προβλήματα συμπεριφοράς είναι αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης πολλών εσωτερικών και  εξωτερικών παραγόντων. Η συμπεριφορά  ενός παιδιού θα πρέπει να αξιολογείται   σε σχέση με το σύνολο της προσωπικότητας του καθώς και σε σχέση  με το περιβάλλον μέσα στο οποίο εκδηλώνεται.

Υπάρχουν τρεις σημαντικές έννοιες: οι παράγοντες κινδύνου (είναι οι αρνητικές παράμετροι στη ζωή ενός παιδιού),  οι προστατευτικοί παράγοντες(είναι εσωτερικοί και  εξωτερικοί προστατευτικοί μηχανισμοί) και η ψυχική ανθεκτικότητα (είναι το αποτέλεσμα της θετικής αλληλεπίδρασης εξωτερικών  και εσωτερικών παραγόντων). Όσο περισσότεροι είναι οι παράγοντες κινδύνου τόσο πιο πιθανή είναι η εμφάνιση  κάποιας δυσλειτουργίας. Αν αυξήσουμε τους προστατευτικούς παράγοντες μειώνουμε τις πιθανότητες εκδήλωσης προβληματικής συμπεριφοράς.

Βασικά βήματα που είναι απαραίτητα να γίνονται όταν μας προβληματίζει η συμπεριφορά ενός παιδιού  είναι τα ακόλουθα:

• Παρατήρηση, καταγραφή και αξιολόγηση της προβληματικής συμπεριφοράς.

• Τήρηση ημερολογίου καταγραφής ενοχλητικών συμπεριφορών.

• Επικοινωνία ?Ανταλλαγή  πληροφοριών μεταξύ γονιών και εκπαιδευτικών.

• Κριτική προσέγγιση των πληροφοριών.

• Αποφυγή χαρακτηρισμών ? ετικετοποίησης ? προκαταλήψεων.

• Διερεύνηση των αιτίων της προβληματικής συμπεριφοράς.

• Θετική συναισθηματική προσέγγιση του παιδιού ? επικοινωνία.

• Παραπομπή σε αξιολόγηση  από διεπιστημονική ομάδα και υποστήριξη  από ειδικούς.

Στόχος μας πάντα πρέπει να  είναι η ενίσχυση της  ψυχικής ανθεκτικότητας  του παιδιού με τη μείωση των παραγόντων κινδύνου και  την παράλληλη παροχή προστατευτικών παραγόντων (καλλιέργεια κοινωνικών δεξιοτήτων, τόνωση αυτοεκτίμησης, δημιουργία καλού κλίματος). Ειδικότερα για  το σχολείο στόχος είναι  η  υποστήριξη του παιδιού,  η  ενσωμάτωση του στην τάξη  και η  παραμονή του στο σχολείο.

ΒΙΚΥ ΠΑΥΛΑΤΟΥ, Ψυχολόγος, εκπαιδευτικός, υπεύθυνη αγωγής υγείας Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

ΤΟ ΣΩΣΤΟ ΚΟΛΑΤΣΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΑΣ

Η ανάπτυξη και οι λειτουργικές αλλαγές που συμβαίνουν κατά την παιδική ηλικία απαιτούν και αντίστοιχη πρόσληψη θρεπτικών συστατικών.

Το παιδί χρειάζεται ενέργεια και θρεπτικά συστατικά προκειμένου να:

* διατηρήσει τις φυσιολογικές λειτουργίες του οργανισμού

* αναπληρώσει τις καθημερινές «φθορές», με παραγωγή νέων κυττάρων

* αντεπεξέλθει στις καθημερινές σωματικές δραστηριότητες

* αναπτυχθεί

* δημιουργήσει αποθέματα στον οργανισμό για διάφορα θρεπτικά συστατικά.

v:shapes="_x0000_i1026">Επειδή τα παιδιά αναπτύσσονται με γρήγορους ρυθμούς, η εξασφάλιση της ποιοτικής διατροφής έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς απαιτούνται σε καθημερινή βάση πυκνότερα θρεπτικά τρόφιμα σε σχέση με τους ενήλικες.

Δυστυχώς όμως, στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια έχει προκύψει και αυξάνεται συνεχώς το σημαντικό πρόβλημα της παιδικής παχυσαρκίας. Σύμφωνα με πρόσφατες επιστημονικές μελέτες, το 30% των παιδιών αντιμετωπίζει πρόβλημα βάρους.

Αν και τα αίτια της παιδικής παχυσαρκίας είναι πολλά και δεν μπορεί ακόμα να αποδοθεί ιδιαίτερη βαρύτητα σε κάποιο από αυτά, είναι γεγονός ότι τα παιδιά ζουν σε μία κοινωνία στην οποία ευνοείται ολοένα και λιγότερο η σωματική δραστηριότητα, δηλαδή το παιχνίδι και η άσκηση, τόσο στον ελεύθερο χρόνο όσο και εντός σχολείου.

Από την άλλη, παρατηρείται υπερκατανάλωση τροφών, κυρίως λόγω περιορισμού του διαθέσιμου χρόνου που έχουν οι γονείς να φροντίσουν, ώστε τα παιδιά τους να απολαμβάνουν θρεπτικά σπιτικά γεύματα και μικρογεύματα (σνακ).

Αν και ο διαθέσιμος χρόνος που έχουν οι γονείς για να ετοιμάσουν ένα σπιτικό και υγιεινό σνακ είναι λίγος, μπορούν, αφιερώνοντας πραγματικά λίγα λεπτά για την παρασκευή τους, να ετοιμάσουν εξαιρετικά σνακ για τα παιδιά τους.

Η γενική σύσταση για ένα σωστό κολατσιό είναι να περιέχει μεγάλο ποσοστό σύνθετων υδατανθράκων, να είναι χαμηλής περιεκτικότητας σε ζάχαρη, να μην περιέχει πολλά λιπαρά και να είναι πλούσιο σε βιταμίνες και μέταλλα.

Καλές λύσεις και ιδέες για τα παιδιά είναι:

* Ένα σάντουιτς ή τοστ με τυρί χαμηλό σε λιπαρά, γαλοπούλα, μαργαρίνη, ντομάτα, αγγούρι ή μαρούλι που προσφέρει ασβέστιο, πρωτεΐνες υψηλής βιολογικής αξίας, βιταμίνες και εάν το ψωμί είναι ολικής άλεσης προσφέρει και αρκετές φυτικές ίνες.

* Ένα κουλούρι σουσαμένιο με λίγο τυρί χαμηλό σε λιπαρά. Ο συνδυασμός αυτός προσφέρει καλής ποιότητας λιπαρά από το σουσάμι, το απαραίτητο ασβέστιο και χορταίνει πολύ περισσότερο από ένα κουλούρι σκέτο. Εάν μάλιστα το παιδί καταναλώσει το σνακ αυτό με ένα χυμό φρούτων, προσλαμβάνει και μια πληθώρα από αντιοξειδωτικές βιταμίνες.

* Οι σπιτικές πίτες και κυρίως η χορτόπιτα ή σπανακόπιτα με την προσθήκη τυριού χαμηλού σε λιπαρά είναι εξίσου καλές επιλογές. Τα έτοιμα αρτοσκευάσματα (τυρόπιτες, λουκανικόπιτες, μπουγάτσες) είναι συνήθως κρυφές πηγές νατρίου (αλάτι) και λιπαρών, που είναι συνήθως κορεσμένα λιπαρά, τα οποία βλάπτουν την υγεία της καρδιάς και των αγγείων. Επομένως, τα οφέλη από την κατανάλωση μιας σπιτικής πίτας είναι πολλαπλά.

* Εξίσου καλές επιλογές για σνακ είναι οι μπάρες δημητριακών, τα μπισκότα και τα κριτσίνια ολικής άλεσης, που είναι όλες καλές πηγές βιταμινών του συμπλέγματος Β και φυτικών ινών.

Πηγή: nutrimed.gr/ iatronet.gr via zougla

ΑΠΟΚΩΔΙΚΟΠΟΙΗΣΕ ΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Οι ζωγραφιές των παιδιών είναι πολύ σημαντικές γιατί σε αυτές τα παιδιά αποτυπώνουν τον ψυχικό τους κόσμο , τα συναισθήματά τους , τους προβληματισμούς τους.
Η παιδική ζωγραφιά έχει όλα τα στοιχεία του εικαστικού έργου: σχέδιο , χρώμα , σύνθεση , μορφή και περιεχόμενο.Βλέποντας ένα παιδί να ζωγραφίζει και ακούγοντας τις ερμηνείες που δίνει για τις ζωγραφιές του είναι σαν να διαβάζουμε την ψυχή του , επειδή μπορούμε να βγάλουμε συμπεράσματα για τη ζωή του , τους προβληματισμούς του και τις ανησυχίες του. Η γλώσσα των εικόνων στο παιδί φανερώνει τη νοητική και την ψυχολογική του εξέλιξη , αποτυπώνει αυτό που βλέπει ή νιώθει με τον τρόπο που εκείνο το αντιλαμβάνεται.
Μέσα από τα παιδικά σχέδια , μαθαίνουμε ποιες είναι οι θέσεις του παιδιού , οι στάσεις , οι διαθέσεις , οι αντιδράσεις , οι φόβοι και οι ενοχές του.Για το λόγο αυτό και τα παιδικά σχέδια είναι αντικείμενο μελέτης από εκπαιδευτικούς , ψυχολόγους και ψυχιάτρους σε μια προσπάθεια να κατανοήσουν καλύτερα την παιδική ψυχή.
Όταν καλούμε να ερμηνεύσουμετην παιδική ζωγραφιά στρέφουμε την προσοχή μας:

• Στον τρόπο που γράφει και καλύπτει το χαρτί
• Στην επιλογή των χρωμάτων και της φόρμας
• Στον τρόπο που επιλέγει να προβάλλει τον εαυτό του
• Ποια είναι τα ενδιαφέροντα , οι ανησυχίες και οι αφηγηματικές του προτιμήσεις

Η προτίμηση των χρωμάτων στην παιδική ζωγραφιά έχει σχέση με την ηλικία , το χαραχτήρα και την ψυχολογική κατάσταση του παιδιού.Μέσα από τα χρώματα το παιδί εκφράζεται.Γενικά , οι ανοιχτοί τόνοι χρωμάτων δείχνουν εξωστρέφεια ενώ οι σκοτεινοί την εσωστρέφεια του χαραχτήρα.
Η ερμηνεία που δίνεται στην επιλογή χρωμάτων από το παιδί είναι :

• Πολυχρωμία:αίσθηση χαράς και γιορτής
• Έντονα χρώματα:τα παιδιά την ώρα της ζωγραφικής τους δημιουργίας βρίσκονται σε κατάσταση έντασης
• Επικράτηση κόκκινου χρώματος:το κόκκινο χρώμα δηλώνει δυναμισμό.Δηλώνει ζωηρές συγκινήσεις και ενστικτώδεις παρορμήσεις.Η συνεχής χρήση του από τα παιδιά ίσως υποδηλώνει και κάποια νευρωτική συμπεριφορά
• Επικράτηση του πορτοκαλί χρώματος:το πορτοκαλί χρώμα δηλώνει ζεστή συμπεριφορά , ηρεμία και συναισθηματισμό
• Επικράτηση του κίτρινου χρώματος:δηλώνει δυναμισμό , φιλοδοξία και έντονη δράση
• Επικράτηση του καφέ χρώματος:δηλώνει ενοχή
• Επικράτηση του μπλε χρώματος:τα παιδιά που χρησιμοποιούν το μπλε χρώμα δείχνουν ανεπτυγμένη λογική και ρυθμιζόμενη συναισθηματική συμπεριφορά
• Επικράτηση του πράσινου χρώματος:δηλώνει επιμονή , πείσμα ,επιθυμία για διάκριση καθώς και στροφή στον εαυτό του
• Επικράτηση ροζ χρώματος:είναι χρώμα που χρησιμοποιείται κυρίως από τα κορίτσια και υποδηλώνει τη γυναικεία φύση και την αίσθηση ηρεμίας
• Η επικράτηση του μαύρου:το προτιμούν κυρίως τα εσωστρεφή παιδιά.Συμβολίζει το φόβο , την ανησυχία και την επιθυμία περιθωριοποίησης
• Επικράτηση του γκρίζου:χρησιμοποιείται κυρίως από εσωστρεφή παιδιά , δύσκολα με πνεύμα αντιλογίας
• Επικράτηση του άσπρου:τα δειλά παιδιά φτιάχνουν μικρά σχέδια αφήνοντας το υπόλοιπο χαρτί κενό

Το παιδί, μέσα από την παιδική ζωγραφιά , εκφράζεται μέσω των συμβόλων.Εκφράζει την εσωτερική του ζωή και αναγκαιότητα.Συχνά αυτό που δεν μπορεί να πει , αυτό που το φοβίζει ή προβληματίζει.
Η ερμηνεία , λοιπόν , της παιδικής ζωγραφιάς είναι διάσπαρτη από συμβολισμούς, οι κυριότεροι από αυτούς είναι οι εξής:

• Το δεξί μισό του χαρτιού:εκφράζει τη λογική και αντιπροσωπεύει τον πατρικό πόλο ή αντικείμενα τοποθετημένα στο δεξί μέρος του χαρτιού δείχνουν εξωστρέφεια και δυναμισμό
• Το αριστερό μισό του χαρτιού:αντιπροσωπεύει το μητρικό πόλο και συμβολίζει τη στροφή προς το παρελθόν
• Το μπουτζούρωμα:με το μουτζούρωμα το παιδί μπορεί να θέλει να κρύψει κάτι που αυθόρμητα ήρθε στο φως.Κατά τους ψυχολόγους το μουτζούρωμα , αποτελεί σύμπτωμα μεγάλης ψυχοκινητικότητας και απουσίας αναστολών
• Η καρδιά:συμβολίζει τα πρώτα αισθηματικά σκιρτήματα των παιδιών
• Το σπίτι:συμβολίζει τις σχέσεις του παιδιού με την οικογένειά του.Αν η γραμμή του σπιτιού είναι πατημένη και παχιά , υποδηλώνει ένα παιδί απαιτητικό , επιθετικό.Ένα σπίτι χωρίς παράθυρα σημαίνει ότι το παιδί δε νιώθει άνετα σε αυτό.Ένα καλοζωγραφισμένο σπίτι είναι έκφραση ενός πλήρως ισορροπημένου παιδιού
• Το τζάκι:είναι σύμβολο συντροφικότητας , θαλπωρής και αγάπης.Αν ο καπνός της καμινάδας κατευθύνεται δεξιά το παιδί κοιτάζει αισιόδοξα το μέλλον , αν ο καπνός κατευθύνεται  προς τα αριστερά δηλώνει εσωστρέφεια.Τέλος , αν ο καπνός κρύβει τον ήλιο είναι ένδειξη κατάθλιψης
• Ο ήλιος :συμβολίζει συχνά τον πατέρα του παιδιού και από το μέγεθος που επιλέγει το παιδί να του δώσει ,εκφράζει τη σημασία που αποδίδει το τελευταίο στο ρόλο του πατέρα

Το παιδί μέσα από την παιδική ζωγραφιά ανακαλύπτει έναν τρόπο έκφρασης που το ικανοποιεί , απολαμβάνει την ώρα της ζωγραφικής και ζωγραφίζει με λεπτομέρεια τα όσα σχεδιάζει.Για το λόγο αυτό καλό θα ήταν να μην επεμβαίνουμε στην παιδική ζωγραφιά.Ο δικός μας ρόλος θα ήταν καλύτεροα να είναι βοηθητικός και υποστηρικτικός ,έτσι ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά να ανακαλύψουν τις αλήθειες , τις έννοιες , την πραγματικότητα.Το παιδί που ζωγραφίζει είναι ένα παιδί που μαθαίνει να βλέπει.

 ΠΗΓΗ:http://www.4moms.gr/

Η ενθάρρυνση ? Σημαντική για την αυτοπεποίθηση των παιδιών

Και ποιος δε θα ήθελε να εκτιμούν την προσπάθειά του, να δέχεται θετικά σχόλια για το αποτέλεσμα της δουλειάς του, και να έχει κάποιον δίπλα του που θα τον αγαπά και θα τον στηρίζει ακόμα και αν τελικά δεν καταφέρει να πετύχει το στόχο του. Όλοι μας έχουμε ανάγκη την ενθάρρυνση και την στήριξη από τους ανθρώπους γύρω μας για να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στον εαυτό μας και στις δυνατότητες μας. Όταν δεν υπάρχει αυτό, το πιθανότερο είναι ότι θα εγκαταλείψουμε την προσπάθεια δημιουργώντας στο μυαλό μας μια αρνητική πεποίθηση που θα αποτρέπει την εμπλοκή

μας ξανά με το ίδιο αντικείμενο. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους, τα παιδιά έχουν ανάγκη την ενθάρρυνση των γονιών τους.

Οι παιδοψυχολόγοι Ντινκμέγιερ και Μακ-Κέι, προτείνουν στους γονείς να αποφεύγουν τις παρακάτω συμπεριφορές οι οποίες ουσιαστικά αποθαρρύνουν τα παιδιά αντί να τα ενθαρρύνουν:

1. Αρνητικές προσδοκίες

Όταν οι γονείς πιστεύουν ότι το παιδί δε θα πετύχει μια δύσκολη δουλειά, του περνάνε αυτό το μήνυμα με πολλούς τρόπους ? είτε λεκτικά, είτε με τη γλώσσα του σώματος και τις εκφράσεις τους. Το αποτέλεσμα είναι το παιδί να αρχίσει να αμφιβάλει για τις ικανότητές του και να συμπεριφέρεται όπως ακριβώς περιμένανε οι γονείς, αποτυχαίνει.

 2. Παράλογες απαιτήσεις

Συχνά οι γονείς έχουν απαιτήσεις από τα παιδιά που είναι αδύνατο να τις ικανοποιήσουν. Πρέπει να τα καταφέρνουν σε ό,τι μετράει για τους γονείς ? σχολείο, αθλητισμός, κλπ.  Όταν οι γονείς έχουν συνεχώς αυξημένες απαιτήσεις, δίνουν το μήνυμα στο παιδί ότι περιμένουνε από αυτό ακόμα περισσότερα και οτιδήποτε και αν κάνει, ποτέ δεν είναι αρκετά καλό. Μην περιμένετε επιτυχίες που είναι πέρα από την ηλικία και τις δυνατότητες του παιδιού.

3. Ανταγωνισμός ανάμεσα στα αδέρφια, στους συμμαθητές, στους φίλους

Συχνά, οι μεγάλοι καλλιεργούμε ταν ανταγωνισμό ανάμεσα στα παιδιά. Μπορεί να επαινούμε το παιδί που έχει πετύχει, ενώ μπορεί να αγνοούμε ή να επικρίνουμε εκείνο που έχει αποτύχει. Αρκετά συχνά, ένα παιδί μπορεί να αποκτά ικανότητες σε εκείνο τον τομέα όπου το αδερφάκι ή ο φίλος του δεν μπορεί να τα καταφέρει έτσι ώστε να αισθάνεται ότι υπερέχει. Το ίδιο παιδί ίσως αποφασίσει να μη δοκιμάσει τις ικανότητές του σε τομείς όπου οι άλλοι τα καταφέρνουν, γιατί μπορεί να φοβηθεί την αποτυχία. Είναι σημαντικό οι γονείς να ενθαρρύνουν όλα τα παιδιά χωρίς να τα συγκρίνουν ποτέ μεταξύ τους.

 4. Υπερβολικές φιλοδοξίες

Μερικοί γονείς θέλουν να είναι οι καλύτεροι, να είναι τέλειοι, γιατί φοβούνται πως αν δεν είναι, δεν

ανταποκρίνονται σωστά στο ρόλο τους ως γονείς. Για να το πετύχουν όμως αυτό ζητούν την τελειότητα και από τα παιδιά τους. Η αντιμετώπιση αυτή ίσως επηρεάσει τα παιδιά κάνοντάς τα να μην προσπαθούν τίποτα, αν δεν είναι σίγουρα ότι θα έρθουν πρώτα. Το αποτέλεσμα θα είναι να αποφεύγουν αυτούς τους τομείς στους οποίους βλέπουν ότι υπάρχει περίπτωση να αποτύχουν.
 5. Μην παρουσιάζετε τον εαυτό σας ως τέλειο και αλάνθαστο στο παιδί σας

Μιλήστε του για τους δικούς σας φόβους, τις δικές σας αποτυχίες, τα δικά σας διλήμματα. Τα παιδιά δεν έχουν ανάγκη από γονείς θεούς αλλά από αληθινούς ανθρώπους που μπορούν να αισθάνονται πραγματικά κοντά τους.

Προσπαθήστε να ενθαρρύνετε τα παιδιά με τους παρακάτω τρόπους:
1. Δεχτείτε τα παιδιά όπως είναι, όχι όπως θα έπρεπε να είναι

Αν θέλετε τα παιδιά να πιστέψουν ότι αξίζουν, πρέπει ειλικρινά να τα δεχτείτε όπως είναι, με όλες τις ατέλειές τους. Φανταστείτε πως θα ήταν αν σας θύμιζαν συνέχεια τα δικά σας λάθη. Θα νιώθατε ότι αξίζετε;  Οι άνθρωποι δεν μπορούν να βελτιωθούν αν δεν νιώσουν αρκετά καλά με τον εαυτό τους. Φανταστείτε τώρα πως θα νιώθατε αν σας ενθάρρυναν συνέχεια και ξέρατε ότι μέσα στην οικογένειά σας σας εκτιμούν και σας πιστεύουν. Περάστε το μήνυμα στα παιδιά ότι εκτιμάτε σαν ανθρώπους, άσχετα από την επιτυχία τους. Όταν τα δεχτείτε όπως είναι, τα βοηθάτε να νιώσουν ότι αξίζουν σαν άνθρωποι και έτσι τα δίνετε το θάρρος να συνεχίσουν την προσπάθειά τους.

2. Ενεργείστε θετικά

Όταν ενθαρρύνετε, μην κάνετε ταυτόχρονα αρνητικές παρατηρήσεις όπως ?Ναι, τα κατάφερες αρκετά καλά, αλλά θα μπορούσες να βάλεις όλους τους τόνους στις λέξεις?. Μερικές φορές οι γονείς θέλοντας από τα παιδιά να κάνουν το καλύτερο, ακυρώνουν την προσπάθεια των παιδιών συνοδεύοντας την επιβράβευση με ένα «αλλά». Όταν προκύπτουν προβλήματα, χρησιμοποιείστε μεθόδους που δείχνουν σεβασμό στο παιδί ? ακούστε τι έχει να σας πει και βοηθήστε στην επίλυση των προβλημάτων χρησιμοποιώντας τις φυσικές και λογικές συνέπειες. Αποφύγετε τον πειρασμό να επέμβετε όταν το παιδί προσπαθεί να λύσει ένα πρόβλημα ή να ολοκληρώσει κάτι. Η επέμβαση δίνει το μήνυμα μιας καλυμμένης κριτικής. Αν το παιδί ζητήσει τη βοήθειά σας, περιορίστε τις παρατηρήσεις σας στη μορφή προτάσεων <<Τι νομίζεις ότι θα γινόταν αν ? Σκέφτηκες να ?. Βρήκα ότι είναι πολύ βοηθητικό να ?>>. Αν τα παιδιά ζητούν τη βοήθειά σας με σκοπό να επισύρουν την άτοπη προσοχή ή να αποφύγουν να σκεφτούν ή να εργαστούν ανεξάρτητα, πείτε τους ότι έχετε εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους.

 3. Πιστέψτε στα παιδιά για να μπορέσουν να πιστέψουν στον εαυτό τους

Προσπαθήσετε να παραβλέπετε τα λάθη του παιδιού και να του δείχνετε ότι το εμπιστεύεστε. Να τονίζετε τις θετικές πλευρές των προσπαθειών του. Αν δεν συμπεριφερθεί σωστά, ξεχωρίστε την πράξη από το παιδί. Να κρίνετε τη λανθασμένη πράξη αλλά ποτέ το παιδί. Είναι άλλο να πείτε,

«αυτό που έκανες είναι λάθος» και να εξηγήσετε στη συνέχεια το γιατί, και άλλο να πείτε, «είσαι λάθος». Αυτό ακυρώνει το παιδί ως οντότητα. Στην πρώτη περίπτωση δημιουργείται απόσταση ανάμεσα στην πράξη και στο παιδί, αφήνοντας περιθώρια διόρθωσης. Στη δεύτερη περίπτωση ενθαρρύνετε την παραίτηση του παιδιού και μειώνετε την αυτοεκτίμησή του.

4. Δώστε προσοχή στη συνεισφορά και στα θετικά σημεία του παιδιού

Για να νιώσει ότι επαρκεί ένα παιδί, πρέπει να αισθανθεί ότι είναι χρήσιμο και ότι η συμμετοχή του μετράει μέσα στην οικογένεια. Αναγνωρίστε τις ικανότητές του και προτείνετε τρόπους να χρησιμοποιήσει αυτές τις ικανότητες για να βοηθήσει τα μέλη της οικογένειας.

5. Αναγνωρίστε την προσπάθεια και τη βελτίωση το ίδιο όπως και το τελικό αποτέλεσμα

Όταν οι γονείς επιδιώκουν μια επιτυχία π.χ. ένα καλύτερο βαθμό στα μαθηματικά, μερικά παιδιά συμπεραίνουν ότι δεν είναι αρκετά καλά αν δεν πλησιάσουν την τελειότητα. Η ενθάρρυνση όμως υπονοεί λογικές προσδοκίες που επιτυγχάνονται βήμα, βήμα. Υπονοεί ότι πρέπει να δεχτείτε την προσπάθεια και την αποτυχία του παιδιού, το ίδιο όπως και τις επιτυχίες του.

6. Επιμείνετε στην ενθάρρυνση και λιγότερο στον έπαινο

Ο έπαινος μπορεί να είναι αποθαρρυντικός διότι είναι ένα είδος ανταμοιβής. Δίνεται όταν κερδίζουμε, όταν είμαστε οι καλύτεροι. Η υπερβολική εξάρτηση από τον έπαινο μπορεί να έχει ανασταλτικά αποτελέσματα. Τα παιδιά ίσως πιστέψουν ότι η αξία τους εξαρτάται από τη γνώμη των άλλων, ίσως τα κάνει να θέλουν να συνεργαστούν μόνο όταν τα επαινούν, ίσως πιστέψουν ότι αξίζουν μόνο όταν ευχαριστούν τους άλλους ή ίσως τα κάνει να παραιτηθούν από κάθε προσπάθεια προκειμένου να αποφύγουν πιθανή αποτυχία. Από την άλλη πλευρά, η ενθάρρυνση δίνεται για την προσπάθεια ή για την βελτίωση, όσο μικρή και ελάχιστη κι αν είναι. Μπορεί να δοθεί και όταν τα παιδιά έχουν πεσμένο ηθικό, όταν νιώθουν ότι δεν τα καταφέρνουν πολύ καλά, ή όταν αντιμετωπίζουν μια αποτυχία.

Ακολουθούν μερικά παραδείγματα με τα οποία οι γονείς μπορούν να ενθαρρύνουν τα παιδιά τους:
Φράσεις που δείχνουν παραδοχή:

• Μου αρέσει ο τρόπος που το χειρίστηκες.
• Μου αρέσει ο τρόπος που αντιμετωπίζεις αυτό το πρόβλημα.
• Χαίρομαι που σου αρέσει η μελέτη.
• Χαίρομαι που ευχαριστήθηκες  με ?, ή χαίρομαι που πέρασες καλά με αυτό.
• Εφόσον δεν είσαι ικανοποιημένος, τι νομίζεις ότι πρέπει να κάνεις ώστε να ικανοποιηθείς αρκετά;
• Πώς νιώθεις για αυτό;

Φράσεις που συγκεντρώνουν την προσοχή στη συνεισφορά, στα θετικά σημεία και στην εκτίμηση:

• Σε ευχαριστώ, ήταν μεγάλη βοήθεια.
• Ήταν πολύ ωραίο εκ μέρους σου που νοιάστηκες  για ?
• Ευχαριστώ, εκτιμώ αληθινά το ?., γιατί με διευκόλυνε πολύ στη δουλειά μου.
• Χρειάζομαι τη βοήθειά σου για ?.

Φράσεις που δείχνουν εμπιστοσύνη:

• Επειδή σε ξέρω καλά, είμαι σίγουρη ότι θα τα καταφέρεις!
• Έχω εμπιστοσύνη στην κρίση σου!
• Είναι δύσκολο, είμαι όμως σίγουρη ότι θα το ξεπεράσεις.          

• Θα βρεις μια λύση.

Φράσεις που αναγνωρίζουν την προσπάθεια και τη βελτίωση:

• Φαίνεται ότι κατέβαλλες μεγάλη προσπάθεια για αυτό.
• Φαίνεται ότι ξόδεψες ώρα για να βρεις μια λύση.
• Βλέπω ότι προχωράς πολύ καλά!
• Κοίταξε πόση πρόοδο έχεις κάνει!
• Έχεις μεγάλη βελτίωση στο ? !
• Ίσως πιστεύεις ότι δεν έφτασες ακόμα το στόχο σου, κοίτα όμως πόσο πολύ έχεις προχωρήσει!

Πηγή:http://www.parentshelp.gr/

   ΔΙΑΒΑΣΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Πώς μπορούν οι γονείς, να βοηθήσουν το παιδί να διαβάζει μόνο του!

Ο τρόπος που θα οργανώσει ένα παιδί το διάβασμά του παίζει καταλυτικό ρόλο όχι μόνο στην επίδοσή του στο σχολείο αλλά κυρίως στην εικόνα και στη σχέση που θα αναπτύξει με τη μάθηση γενικότερα.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουν οι γονείς ότι δεν «διαβάζουμε» όλοι μαζί τα μαθήματα της επόμενης μέρας αλλά στην ουσία βοηθάμε ή καλύτερα μαθαίνουμε το παιδί (ιδίως στις πρώτες τάξεις του δημοτικού) να οργανώνει τη μελέτη του ώστε να είναι αποδοτική και όσο το δυνατόν λιγότερο κουραστική. Αυτό ενισχύει την αίσθηση της υπευθυνότητας στο παιδί και του δίνει μια εικόνα για τις δυνατότητες, τις αδυναμίες του και τον εκτιμώμενο χρόνο που απαιτείται. Στόχος του γονέα είναι να επιτύχει το παιδί αυτό που ονομάζουμε αυτορρύθμιση. Μερικοί τρόποι που μπορεί αυτό να επιτευχθεί:
¬ Προτείνετε στο παιδί να τοποθετήσει το πρόγραμμα της εβδομάδας σε σημείο που να μπορεί να το βλέπει εύκολα όπως, στο γραφείο, στην πόρτα, στη ντουλάπα του δωματίου του χωρίς να χρειάζεται να του το υπενθυμίζετε εσείς συνεχώς.
¬ Βοηθήστε το παιδί να οργανώσει το χώρο του δωματίου του με τέτοιο τρόπο ώστε να μην επηρεάζεται την ώρα της μελέτης από άλλα ερεθίσματα όπως, από το γραφείο να μην έχει θέα έξω από το παράθυρο, να κλείνει την πόρτα για να μην αποσπάται η προσοχή του από άλλους θορύβους (δικές σας συζητήσεις, τηλεόραση, άλλες ηλεκτρικές συσκευές) και να προσαρμόσετε το φωτισμό ώστε να η μελέτη να είναι πιο ξεκούραστη για τα μάτια.
¬ Μέρος της οργάνωσης είναι και η έγκαιρη προετοιμασία του σχολικού εξοπλισμού (τσάντα με βιβλία της ανάλογης ημέρας, κασετίνα με όλα τα απαραίτητα) ? στην αρχή με μια δική σας βοήθεια αλλά στη συνέχεια από το ίδιο το παιδί.
¬ Δείξτε του τη σωστή στάση του σώματος στο γραφείο ή ακόμη και στον υπολογιστή προσαρμόζοντας την καρέκλα στην ανάλογη θέση. Αφήστε το παιδί να το ακολουθήσει και αν δείτε να το ξεχνά υπενθυμίστε το.
¬ Αναφορικά με τις δραστηριότητες εκτός σχολείου πολλοί γονείς σκέφτονται να στείλουν τα παιδιά για εκμάθηση ξένων γλωσσών, μουσικών οργάνων, αθλημάτων. Μην ξεχνάμε ότι το παιδί αυτό που χρειάζεται είναι ξεκούραση και εκφόρτιση από το άγχος των τόσων υποχρεώσεων συνήθως μέσω παιχνιδιού. Ρωτήστε το παιδί με τι θα ήθελε να ασχοληθεί προσπαθώντας να περιορίσετε τις δικές σας προσδοκίες ή (ανεκπλήρωτα) όνειρα για παράδειγμα, να μάθει πιάνο γιατί σας αρέσει η κλασική μουσική.
¬ Αποφύγετε να ζητήσετε από το παιδί να ξεκινήσει το διάβασμα μόλις επιστρέψει από το σχολείο ή μετά από το παιχνίδι καθώς αυτό το διάστημα είναι για ξεκούραση ή για να ενισχύσετε την ποιοτική επικοινωνία με το παιδί σας μέσω συζήτησης (μοίρασμα σκέψεων και συναισθημάτων της ημέρας).
¬ Βοηθητικό είναι να ξεκινήσει το παιδί να διαβάζει τα πιο δύσκολα μαθήματα στην αρχή και να μην τα αφήσει στο τέλος που θα είναι πιο κουρασμένο.
¬ Αντίστοιχα, μπορεί να διαβάσει πρώτα αυτά που βαριέται ή που του προξενούν μειωμένο ενδιαφέρον ώστε να κινητοποιείται στη συνέχεια να διαβάσει και αυτά που του αρέσουν περισσότερο.
¬ Μην ξεχνά τα μικρά και συχνά διαλείμματα ακόμη και αν δεν νιώθει ιδιαίτερα κουρασμένο.
¬ Αν το δυσκολεύουν τα θεωρητικά μαθήματα (όπως, ιστορία) προτείνετε εναλλαγή με πρακτικά μαθήματα (όπως, μαθηματικά). Στα θεωρητικά θα το βοηθήσει αρκετά να του δείξετε τρόπους εκμάθησης όπως, να δίνει μια κεντρική ιδέα ? τίτλο, λέξεις ? κλειδιά ή να υπογραμμίζει σημαντικά κομμάτια σε κάθε παράγραφο και γενικότερα να παρατηρεί εικόνες. Προτείνετε, επίσης, να κάνει μια επανάληψη το βράδυ πριν πάει για ύπνο. Αποφύγετε να είστε με ένα βιβλίο από πίσω του και να του διαβάζετε φωναχτά το μάθημα ? αποτελεί και παθητική διαδικασία μάθησης αλλά του δίνει την εικόνα ότι δεν μπορεί να το κάνει μόνο του.
¬ Περιορίστε ή αποφύγετε όσο είναι εφικτό να απευθύνεστε στο παιδί χρησιμοποιώντας προστακτική (όπως, γράψε, διάβασε) και επιλέξτε να το παρακινήσετε με εκφράσεις όπως, έλα να διαβάσεις τώρα που είσαι ξεκούραστος.
¬ Αντίστοιχα, όταν εξαντλούνται τα αποθέματα υπομονής σας μην απειλείτε το παιδί «αν δεν διαβάσεις τα μαθήματά σου δεν θα βγεις για παιχνίδι» αλλά πείτε του «όταν τελειώσεις τα μαθήματά σου μπορείς να πας για παιχνίδι».
¬ Να θυμάστε να ενισχύετε την προσπάθεια που κάνει.
¬ Για να επιτευχθούν τα προηγούμενα και να ενισχυθεί η ικανότητα μελέτης είναι απαραίτητα δυο ακόμη στοιχεία: μια σωστή και ισορροπημένη διατροφή (τρίωρα γεύματα, τριάδες γευμάτων [ενδεικτικά: α) ζωική (όπως, κοτόπουλο, γάλα, γιαούρτι), β) αμυλώδη (δημητριακά, πατάτα, ξηροί καρποί) και γ) φρέσκια (φρούτο, χυμός) τροφή] και επαρκής ύπνος (περίπου 8 ώρες).

ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ
«Αν το παιδί δεν μπορεί να μάθει με τον τρόπο που το διδάσκουμε, τότε πρέπει να το διδάξουμε με τον τρόπο που μπορεί να μάθει» Maria Montessori

ΦΡΟΣΩ ΜΗΤΣΙΟΥ-MSC ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ

Πηγή:
Καλαντζή-Αζίζι, Α. & Ζαφειροπούλου, Μ. (2004). Προσαρμογή στο σχολείο. Πρόληψη και αντιμετώπιση δυσκολιών. Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.
Ρασιδάκη, Χ., Παντελή, Σ. (1999), Επιτυχία σε Πρώτο Πλάνο. Πώς να Κερδίσεις το Παιχνίδι στο Σχολείο, Αθήνα: Ελληνικά Γράμματα.

 

"Tαμπέλες": Πόσο επηρεάζουν το παιδί και πώς να τις αποφύγετε

«Είσαι κακό παιδί», «είσαι τεμπέλα», «κάνεις χαζομάρες», «δεν θα τα καταφέρεις»? Αρκετοί γονείς ή ακόμα και δάσκαλοι έχουν κάποια στιγμή χρησιμοποιήσει τέτοιες εκφράσεις για να προειδοποιήσουν ή να επιπλήξουν το παιδί για κάποια απερίσκεπτη πράξη. Κι αν τους ρωτήσετε, οι περισσότεροι θα απαντήσουν πως φυσικά και δεν το εννοούν έτσι όπως ακούγεται: Το παιδί δεν είναι κακό, αλλά έκανε μία άσχημη ή κακή πράξη. Για το παιδί, όμως, η ταμπέλα έχει ήδη τοποθετηθεί. Στην δική του αντίληψη και στα μάτια των γονιών του «είναι κακό».

Οι επιπτώσεις στο παιδί

«Πολλές φορές οι γονείς, οι συγγενείς, οι δάσκαλοι, ετικετοποιούν τα παιδιά εξ αιτίας κάποιων συμπεριφορών τους. Για παράδειγμα λένε «είσαι παλιόπαιδο» αντί να πουν «αυτό που κάνεις δεν είναι πολύ καλό» ή «είσαι τεμπέλης» αντί να πουν «θα ήταν καλό να ανασκουμπωθείς και να κάνεις τα μαθήματά σου», λέει η ψυχολόγος κ. Δήμητρα Σφήκα.

«Βέβαια, οι γονείς και οι δάσκαλοι και όσοι βάζουν ετικέτες στα παιδιά πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτές συνήθως ακολουθούν τα παιδιά σε όλη τους τη ζωή. Και είναι σα να επιβεβαιώνουν στο μέλλον μία προφητεία που έγινε γι?αυτά. Η ετικετοποίηση μειώνει την αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθηση αλλά και την δυνατότητα της δημιουργικότητας του κάθε παιδιού και την ανάδειξη των θετικών του πλευρών», συμπληρώνει η ίδια.

Ωστόσο, επισημαίνει, υπάρχει και η άλλη μορφή ετικετοποίησης, όταν π.χ. λέμε συνέχεια στο παιδί «είσαι τέλειος», «είσαι πανέμορφη», «είσαι πανέξυπνος». Σύμφωνα με την κ. Σφήκα, «αυτά πιθανόν είναι προσδοκίες των γονέων που μόνο βάρος μπορούν να φέρουν στο παιδί και άγχος για να επιβεβαιώσει τις προσδοκίες των μεγάλων και να ανταπεξέλθει σε αυτές».

Συμβουλές για τους γονείς

Πριν ο γονιός κάνει κάποια παρατήρηση με την οποία θα χαρακτηρίσει κάπως το παιδί, καλό είναι να βρει την απαιτούμενη ψυχραιμία και να συζητήσει μαζί του για την πράξη που έκανε την δεδομένη στιγμή. Γιατί είναι η πράξη πραγματικά που έχει ενοχλήσει ή που έχει βλάψει κάποιον ή κάτι και αυτή που πρέπει να αλλάξει, όχι το παιδί. Ο γονιός, λοιπόν, θα πρέπει να χαρακτηρίζει την πράξη, όχι το παιδί.

Τα παιδί, αντίθετα, πρέπει να γνωρίζει ότι οι γονείς το αγαπούν και το εκτιμούν και ότι είναι πρόθυμοι να συζητήσουν μαζί του τις μη αποδεκτές πράξεις του. Μάλιστα, είναι εύστοχο εκ μέρους τους, αν κάποια στιγμή χάσουν την ψυχραιμία τους και δώσουν μία ετικέτα στο παιδί, να του ζητήσουν συγνώμη όταν ηρεμήσουν και να του εξηγήσουν τον λόγο. Άλλωστε, οι γονείς δεν πρέπει ποτέ να ξεχνούν ότι λειτουργούν σαν πρότυπα για τα παιδιά.

Όπως καταλήγει και η κ. Σφήκα, «καλό είναι να βλέπουμε τα παιδιά μας όπως είναι. Να τα δεχτούμε με τις αρνητικές και τις θετικές τους πλευρές και να στεκόμαστε δίπλα τους, όχι να προηγούμαστε».

Πηγή:www.mama365.gr

ΑΠΑΛΛΑΓΕΙΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΨΕΙΡΕΣ ΧΩΡΙΣ ΧΗΜΙΚΑ

Η εμφάνισης της ψείρας στο κεφαλάκι των παιδιών μας είναι ένα απο τα πιο απαίσια πράγματα που έρχεται σπίτι απο το σχολείο μαζί με τα μικρά μας.

Όλες θέλουμε να απαλλάξουμε το παιδί όσο το δυνατόν γρηγορότερα απο αυτά τα μικρά ανεπιθύμητα πλασματάκια. Προσωπικά δε θέλω να χρησιμοποιώ τα προϊόντα με τις χημικές ουσίες, που τις περισσότερες φορές μπορεί να μην έχουν αποτέλεσμα.

Βρήκα αυτή την θεραπεία με φυσικά υλικά που υπόσχεται να εξαφανίσει τις ψείρες απο τα μικροσκοπικά κεφαλάκια!

Θα χρειαστείτε λάδι καρύδας και μηλόξυδο.

Πλύνετε τα μαλλιά σας με το ξύδι και αφήστε το μέχρι να στεγνώσουν. Το ξίδι διαλύει την «κόλλα» που κολλάει τα αυγά στους θύλακες των τριχών. Όταν το ξύδι στεγνώσει, βάλτε το λάδι καρύδας στα μαλλιά, φροντίζοντας να τα καλύψετε όλα. Βάλτε ένα σκουφάκι και αφήστε το όλο το βράδυ, καθώς χρειάζονται μερικές ώρες ώστε το λάδι καρύδας να πνίξει και να σκοτώσει τις ψείρες. Χτενίστε τα μαλλιά με ένα χτενάκι για να αφαιρέσετε τις ψείρες και τα αυγά και στη συνέχεια λούστε τα κανονικά.

Επίσης το λάδι καρύδας κάνει τα μαλλιά όμορφα και λαμπερά, έτσι την ίδια στιγμή κάνετε μια πλούσια περιποίηση στα μαλλιά!

Πηγή: www.4moms.gr

 

Παιδαγωγικές τακτικές ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης.

 

Τι είναι η αυτοπεποίθηση;
H αυτοπεποίθηση δεν είναι η εγωκεντρική, ναρκισσιστική αίσθηση έπαρσης και ανωτερότητας. Είναι η συναίσθηση της ικανότητας να ανταποκρίνεται κανείς στις απαιτήσεις της καθημερινότητας και η επίγνωση της σημαντικότητάς του ως ιδιαίτερο πρόσωπο.
Η συναίσθηση ότι ως άνθρωποι είμαστε σημαντικοί και έχουμε αξία θεμελιώνεται σε τρεις κυρίως παράγοντες:
- Στις πρακτικές ικανότητες που μας επιτρέπουν να τα καταφέρνουμε στις επαγγελματικές, κοινωνικές, πολιτιστικές και αθλητικές μας δραστηριότητες.
- Στην αναγνώριση, την αποδοχή και την αγάπη, των άλλων.
- Στη δυνατότητά μας να αντιμετωπίζουμε με δυναμισμό και αξιοπρέπεια τις κρίσιμες καταστάσεις τις προσωπικής μας ζωής όπως είναι η ασθένεια, ο χωρισμός, η απώλεια θέσης εργασίας, ο θάνατος αγαπημένου προσώπου κλπ.
Η αυτοπεποίθηση εκφράζεται με συγκεκριμένες γόνιμες συμπεριφορές και υγιή συναισθήματα όπως υπευθυνότητα, πρωτοβουλία, αξιοπρέπεια, αυτοέλεγχο, ανεκτικότητα και σεβασμό των άλλων, επιδίωξη αξιόλογων στόχων κλπ.
Η αυτοπεποίθηση συνοδεύεται από ένα αίσθημα επάρκειας των ικανοτήτων μας, δημιουργική επικοινωνία, γόνιμο προβληματισμό, κατάλληλο σχεδιασμό, σωστές αποφάσεις και από την συναίσθηση ότι με τις προσπάθειές μας μπορούμε να πετύχουμε τα αποτελέσματα που επιθυμούμε.
Η αυτοπεποίθηση δεν καλλιεργείται μόνο με τα ενισχυτικά και υποστηρικτικά λόγια των άλλων αλλά κυρίως με την ρεαλιστική και έγκυρη αυτο-αξιολόγηση, μέσα από την ανάληψη ευθυνών, την εμπειρία της αγάπης και την δυναμική στάση απέναντι στις καθημερινές δυσκολίες και τις αναπόφευκτες αντιξοότητες.

Παιδαγωγικές τακτικές ενίσχυσης της αυτοπεποίθησης.
Επικοινωνώ με το παιδί με ειλικρίνεια και ενδιαφέρον. Του δείχνω ότι χαίρομαι που μιλάω μαζί του και δεν το κάνω σαν αγγαρεία. Εκδηλώνω με σωματικό τρόπο την αγάπη μου με αγκαλιές και χάδια.
Ξεκινώ την επικοινωνία μου με το παιδί εστιάζοντας πάντοτε την προσοχή μου στα θετικά του χαρακτηριστικά και στα χαρίσματά του.
Στις συζητήσεις μας με το παιδί δεν επιβάλλω ευγενικά τις απόψεις μου. Προσπαθώ να είμαι διαλλακτικός και αληθινά δημοκρατικός.
Ομολογώ στο παιδί ότι κάποια από τα αισθήματα που το τρομάζουν είναι ή ήταν και δικά μου αισθήματα. Το παιδί δέχεται τον εαυτό του καλύτερα όταν συνειδητοποιεί ότι τα πρόσωπα που θεωρεί σημαντικά έχουν περάσει ανάλογες δυσκολίες με τις δικές του.
Προτείνω στο παιδί να τοποθετήσει μικρά, έγχρωμα, αυτοκόλλητα χαρτάκια σε διάφορα σημεία του χώρου του, με θετικά μηνύματα που ενισχύουν την αυτοπεποίθηση. Για παράδειγμα: «Ανακαλύπτω τις δυνάμεις που κρύβονται μέσα μου». «Μαθαίνω να σέβομαι τις αδυναμίες μου και να μαθαίνω από αυτές». «Εισπνέω βαθιά, χαλαρώνω το σώμα και μένω ήρεμος.». «Αυτοπεποίθηση». «Δυναμισμός». «Αγάπη».
Ενθαρρύνω το παιδί να αντιμετωπίζει με χιούμορ ακόμη και δυσάρεστα γεγονότα.

 

Εξηγώ στο παιδί πως αν κάποιος θυμώνει μαζί του, το κοροϊδεύει ή του επιτίθεται, αυτό δεν σημαίνει ότι φταίει ή ότι είναι κακό παιδί.
Εξηγώ στο παιδί πως μέσα του κρύβονται απεριόριστες δυνατότητες που αν τις αξιοποιήσει με συστηματική προσπάθεια μπορεί να πετύχει σε όλους τους τομείς αξιόλογη πρόοδο.
Προτρέπω ευγενικά το παιδί να επιδιώκει υψηλότερες επιδόσεις. Θεμελιώνω όμως τις προσδοκίες μου σε μια ρεαλιστική εκτίμηση των ικανοτήτων του παιδιού και όχι σε πιέσεις που ασκούνται από το κοινωνικό-πολιτιστικό μου περιβάλλον ή από προσωπικές μου ανάγκες για προβολή και επιτυχία.
Προτρέπω το παιδί να βάζει στόχους, να παίρνει αποφάσεις και να λύνει προβλήματα. Το βοηθώ να σχεδιάζει το δρόμο προς την επιτυχία με μια συγκεκριμένη σειρά σταδιακών επιδιώξεων με μικρά και συγκεκριμένα βήματα.
Το βοηθώ να υπομένει, να επιμένει, και να αγωνίζεται μέχρι να πετύχει τους στόχους του.
Το προτρέπω να αποδέχεται χωρίς ταραχή τον έπαινο και την κοροϊδία.
Το ενθαρρύνω να εκφράζει ειλικρινά τις προσωπικές του απόψεις και να εξωτερικεύει ξεκάθαρα τα αισθήματά του.
Το βοηθώ να αναπτύξει αυτοέλεγχο. Να επιλέγει τη συναισθηματική του αντίδραση αντί να αντιδρά παρορμητικά στις προκλήσεις του περιβάλλοντος.

 

Του μαθαίνω να απορρίπτει την άδικη κριτική αλλά να δέχεται και να αξιοποιεί την καλοπροαίρετη κριτική.
Εξηγώ στο παιδί ότι είναι φυσικό μερικές φορές να μην πηγαίνουν τα πράγματα όπως θα ήθελε.
Επιβραβεύω κάθε μικρή πρόοδο που κάνει το παιδί. Ενισχύω την που κάνει ακόμη και όταν δεν τα καταφέρνει.
Προτρέπω το παιδί να σέβεται και να εκτιμά τον εαυτό του ανεξάρτητα από το πόσο αποδίδει.
Προτείνω στο παιδί να γράψει ένα γράμμα σε ένα άλλο (υποθετικό) παιδί που αντιμετωπίζει ανάλογες δυσκολίες με τις δικές του. Να του γράψει συμβουλές σχετικά με το πώς θα μπορέσει να αντιμετωπίσει τα προβλήματά του και να νιώσει καλύτερα. Η αναζήτηση και ο προβληματισμός του παιδιού σε νοητικό και συναισθηματικό επίπεδο, είναι πολύ εποικοδομητική.
Προσπαθώ χωρίς να το καταπιέζω να βάλω τάξη και δομή στην καθημερινή του ζωή.
Προτρέπω το παιδί να αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του και να διεκδικεί τα δικαιώματά του.

 

Βοηθώ το παιδί να αναζητά και να αναγνωρίζει τις θετικές πτυχές της κάθε κατάστασης. (Να βλέπει το μισό ποτήρι γεμάτο).
Βοηθώ το παιδί να αντιμετωπίζει δημιουργικά το φόβο, τον κίνδυνο και την αποτυχία. Να διαχειρίζεται τις δύσκολες καταστάσεις με υπομονή και δυναμισμό. Να συμφιλιώνεται με τους φόβους και να τους αντιμετωπίζει αντί να τους αφήνει να το κυριεύουν και να ελέγχουν τη ζωή του. Να μαθαίνει από τα λάθη του. Να χάνει χωρίς να θίγεται η αξιοπρέπειά του.
Βοηθώ το παιδί να επιλέγει τη συναισθηματική του αντίδραση απέναντι στα γεγονότα. Να καταλάβει ότι δεν είναι τα γεγονότα και οι περιστάσεις που προσδιορίζουν τη ζωή μας αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τα γεγονότα.
Εξηγώ στο παιδί τα χαρακτηριστικά και τις ιδιότητες που μπορούν να συμβάλλουν στη δημιουργία και τη διατήρηση μιας υγιούς σχέσης.
Βοηθώ το παιδί να αντιλαμβάνεται τις επιθετικές προκλήσεις των άλλων και να τις απενεργοποιεί ή να αδιαφορεί.
Το προτρέπω να μπαίνει στη θέση του άλλου και να βλέπει τα γεγονότα μέσα από τα δικά του μάτια. Του μαθαίνω να είναι ανεκτικός και να σέβεται την διαφορετικότητα.
Το προτρέπω να σκέφτεται θετικά και να οραματίζεται τη θετική έκβαση των γεγονότων αλλά να μην απογοητεύεται όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως θα ήθελε.
Εξηγώ στο παιδί ότι μπορεί μειώσει το θυμό, το άγχος και το φόβο του με την παρακάτω απλή τεχνική: Εισπνέω βαθιά, χαλαρώνω τους μύες του σώματός μου και συγκεντρώνω την προσοχή μου σε μια υποστηρικτική θετική σκέψη όπως για παράδειγμα «Είμαι σημαντικός ανεξάρτητα από τι πιστεύουν οι άλλοι για μένα» ή «Αντιμετωπίζω το φόβο και γίνομαι πιο δυνατός» ή «μπορώ να ελέγχω τον εαυτό μου και να χαλαρώνω». Ακόμη το προτρέπω να συγκεντρώσει την προσοχή του σε κάτι ουδέτερο όπως, να μετρήσει μέχρι το δέκα ή να παρατηρήσει αναλυτικά τις λεπτομέρειες της μορφής ενός αντικειμένου που είναι κοντά μου (πόρτα, μολύβι, πίνακας)».
Εξηγώ στο παιδί τον τρόπο με οποίο η εικόνα που δίνει στους άλλους (εμφάνιση, στάση του σώματος, τρόπος κοιτάγματος, χειρονομίες, μιμική έκφραση του προσώπου, τόνος, χροιά και ένταση της φωνής) μπορεί να αποκαλύπτει φόβο και ανασφάλεια ή αυτοπεποίθηση και δυναμισμό.
Η εικόνα της ανασφάλειας μαζί με κάποιες άλλες ακατάλληλες συμπεριφορές, προκαλούν αυτούς που αναζητούν κάποιο στόχο για να εκφράσουν την επιθετικότητά τους.
Εξηγώ στο παιδί συμπεριφορές που δηλώνουν ή οδηγούν στην ενίσχυση και την προβολή της αυτοπεποίθησης. (κατάλληλη στάση του σώματος, χειρονομίες, μιμική του προσώπου και τόνος της φωνής που φανερώνουν δυναμισμό).
Εξηγώ στο παιδί την διαφορά ανάμεσα στις παρακάτω συμπεριφορές:
Παθητική Συμπεριφορά:Ανασφάλεια, μπλοκάρισμα αισθημάτων, υποχωρητικότητα, φόβος. Τα θέλω μου και οι ανάγκες μου είναι λιγότερο σημαντικές από των άλλων.
Δυναμική Συμπεριφορά:Υπεράσπιση και διεκδίκηση των ατομικών δικαιωμάτων με τρόπο που δεν θίγει τον άλλο. Τα θέλω μου και οι ανάγκες μου είναι εξίσου σημαντικές με των άλλων. Ειλικρινής εξωτερίκευση των αισθημάτων.
Επιθετική Συμπεριφορά: Παραβίαση των δικαιωμάτων του άλλου, εξωτερίκευση των αισθημάτων με παρενόχληση. Τα θέλω μου και οι ανάγκες μου είναι περισσότερο σημαντικές από των άλλων.
Εξηγώ στο παιδί πώς να κερδίζει την προσοχή και το ενδιαφέρον των άλλων με δημιουργικές ? θετικές συμπεριφορές και όχι με προκλήσεις, αταξίες και απαράδεκτα αστεία.
Βοηθώ το παιδί να αξιολογεί και να αποτιμά την βελτίωση που κατορθώνει μέσα από τις προσπάθειές του.
www.psyche.gr/autopepoithisi.htm
 http://www.childit.gr

 

 

Πώς να βοηθήσετε το παιδί στην ανάγνωση

 

Τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό στα πρώτα στάδια της εκπαίδευσης ενός παιδιού από την ανάγνωση. Οι γονείς γνωρίζουν τα παιδιά τους καλύτερα και μπορούν να τα βοηθήσουν με τον καλύτερο

 

δυνατό τρόπο να γίνουν καλοί αναγνώστες. Δείτε πώς.

 

Διαβάστε κάτι στο παιδί σας καθημερινά

 

Έρευνες έχουν αποδείξει ότι αν διαβάζει κανείς τακτικά στα παιδιά, έστω κι αν τα ίδια δεν ξέρουν ανάγνωση, θα έχουν σημαντικά οφέλη, κυρίως στο λεξιλόγιο και την άρθρωσή τους.

 

Περιτριγυρίστε τα με βιβλία

 

Τα παιδιά που έχουν αρκετό υλικό για ανάγνωση στο σπίτι τους, τείνουν να είναι καλύτεροι μαθητές. Δελεάστε τα παιδιά στο διάβασμα, έχοντας στο σπίτι αρκετά κόμικ, περιοδικά, βιβλία και παραμύθια.

 

Έχετε μια οικογενειακή ώρα ανάγνωσης

 

Καθιερώστε ένα 15λεπτο ή μισάωρο μέσα στην ημέρα κατά το οποίο όλη η οικογένεια θα διαβάζει μαζί σιωπηρά. Αν το παιδί σας δει να διαβάζετε θα εμπνευστεί να διαβάσει και εκείνο.

 

Προωθήστε μια σειρά από δραστηριότητες ανάγνωσης

 

Κάντε την ανάγνωση αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής των παιδιών. Βάζετέ τα να διαβάζουν τα μενού, τις πινακίδες στο δρόμο, τις οδηγίες στα επιτραπέζια και άλλες πληροφορίες της

 

καθημερινότητας. Βεβαιωθείτε ότι έχουν κάτι να διαβάζουν κατά τον ελεύθερο χρόνο τους, όταν περιμένουν να τα πάρετε από το σχολείο ή μέσα στο αυτοκίνητο.

 

Κάντε τη βιβλιοθήκη συνήθεια

 

Πηγαίνετε τα παιδιά μερικές φορές την εβδομάδα στη βιβλιοθήκη και μάθετέ τους να δανείζονται βιβλία ή να διαβάζουν εκεί.

 

Μείνετε ενήμεροι για την πρόοδό του

 

Μάθετε τι ικανότητες θα έπρεπε να έχει το παιδί στην ανάγνωση με βάση την ηλικία του και δείτε σε τι επίπεδο βρίσκεται. Ο δάσκαλός του θα σας καθοδηγήσει σχετικά.

 

Ζητήστε βοήθεια

 

Οι δυσκολίες στην ανάγνωση δεν εξαφανίζονται με έναν μαγικό τρόπο. Όσο νωρίτερα τις εντοπίσετε τόσο το καλύτερο για το παιδί. Βεβαιωθείτε ότι λαμβάνουν την κατάλληλη βοήθεια από τους δασκάλους ή τους ειδικούς θεραπευτές εφόσον εντοπίσετε κάποιο πρόβλημα.

 

Χρησιμοποιήστε τη φαντασία σας

 

Ενθαρρύνετε τα παιδιά να αγαπήσουν το διάβασμα δίνοντάς τους τα κατάλληλα «τυράκια». Βρείτε παιχνίδια και προγράμματα στον υπολογιστή που ενθαρρύνουν την ανάγνωση και αφήστε τα να βελτιωθούν, διασκεδάζοντας.

 

Δείξτε ενθουσιασμό

 

Η αντίδρασή σας θα επηρεάσει πολύ το ποσοστό προσπάθειας από μέρους του παιδιού. Επαινέστε το για την προσπάθειά του όταν κρίνετε ότι ήταν καλή.

Πηγή: school.familyeducation.com
            mama365.gr