Το ότι όμως κάτι είναι συνηθισμένο δεν σημαίνει ότι είναι και φυσιολογικό. Και φυσικά τα παιδιά θα παίξουν, και βέβαια η τεχνολογία τούς δίνει τη δυνατότητα να διασκεδάσουν με ευφάνταστα παιχνίδια διαδικτυακά, δισδιάστατα ή τρισδιάστατα, μέσα από υπολογιστή, τάμπλετ, κινητό ή παιχνιδομηχανές.
Τα παιχνίδια νέας εποχής επιτρέπουν στο παιδί να εισχωρεί σε έναν ενιαίο εικονικό κόσμο που υποστηρίζει εκατοντάδες ή χιλιάδες χρήστες την ίδια στιγμή και του επιτρέπει να αλληλεπιδρά μαζί τους.
Είναι όλοι παίκτες στο ίδιο παιχνίδι, άγνωστοι μα και γνώριμοι μαζί, και κυρίως μοιράζονται το ίδιο πάθος. Ή ίσως εθισμό;
6 πράγματα που πρέπει να γνωρίζουμε για τον εθισμό στα παιχνίδια:
Πώς θα ξέρω ότι το παιδί μου είναι εθισμένο;
Για τη διάγνωση οι ασθενείς πρέπει να πληρούν τουλάχιστον 5 από τα ακόλουθα 9 κριτήρια κατά τη διάρκεια του προηγούμενου έτους:
Το ξέρατε ότι: Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία ενέταξε τη Διαταραχή Διαδικτυακού Παιχνιδιού (Internet Gaming Disorder) στις επίσημα προτεινόμενες ψυχικές διαταραχές.
Επίσης, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, στην υπό έκδοση νέα επίσημη ταξινόμηση των ψυχικών διαταραχών, ICD-11, περιλαμβάνει τη Διαταραχή Ηλεκτρονικού Παιχνιδιού και την περιγράφει ως:
Όπως σε όλα τα είδη εθισμού, οι αρνητικές αυτές συνέπειες είναι πολύ σοβαρές καθώς επηρεάζουν πολλούς τομείς της ζωής του παιδιού όπως οι: προσωπικός, οικογενειακός, κοινωνικός και εκπαιδευτικός ενώ το πρότυπο της συμπεριφοράς μπορεί να είναι συνεχές ή επεισοδιακό και επαναλαμβανόμενο.
Η συμπεριφορά αυτή είναι συνήθως εμφανής για μια περίοδο τουλάχιστον 12 μηνών προκειμένου να δοθεί μια διάγνωση, αν και η διάρκεια μπορεί να μειωθεί αν πληρούνται όλες οι διαγνωστικές απαιτήσεις και τα συμπτώματα είναι σοβαρά.
Ποιος μπορεί να βοηθήσει το παιδί;
Οι επαγγελματίες ψυχικής υγείας πλέον αναγνωρίζουν τη σοβαρότητα μίας τέτοιας κατάστασης, κατά συνέπεια σε περιπτώσεις διαγνωσμένου εθισμού χρειάζεται η αντιμετώπιση από έναν εξειδικευμένο ειδικό Ψυχικής Υγείας, ιδίως όταν υπάρχει υψηλή συννοσηρότητα με άλλες ψυχικές παθήσεις.
*Χρήσιμα στοιχεία:
Πρόσφατη έρευνα στο Α.Π.Θ έδειξε ότι ανάμεσα στους εθισμένους φοιτητές:
Οι συμπεριφορές εξάρτησης από το διαδίκτυο απασχολούν πολύ έντονα την Ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι αποτελεί το «καυτό» θέμα που προκαλεί έντονες συγκρούσεις στις σχέσεις γονέων-παιδιών. Στην Ελλάδα το φαινόμενο της υπερβολικής ενασχόλησης με το διαδίκτυο από τα παιδιά χρόνο με το χρόνο λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις σε σχέση με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες. Αυτό άλλωστε αποτυπώνεται και στα ετήσια στατιστικά στοιχεία της Help-line, όπου το 2017 μια στις τρείς κλήσεις αφορούσαν συμπεριφορές εξάρτησης (33%).
Η ψυχολόγος της γραμμής Βοήθειας Help-line του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου του ΙΤΕ, Μαρία Δάρα μας εξηγεί τι εννοούμε με τον όρο συμπεριφορές εξάρτησης και τι μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να αντιμετωπίσουμε ή και να προλάβουμε την ανάπτυξη τέτοιων συμπεριφορών.
ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ:
Συμπεριφορές εξάτησης ή «εθισμός» στο διαδίκτυο είναι η υπερβολική ενασχόληση με το διαδίκτυο που παρεμβαίνει στην προσωπική ζωή. Με άλλα λόγια είναι οι περιπτώσεις εκείνες παιδιών και εφήβων που δαπανούν υπερβολικά πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή (ή του laptop, ipad, κινητό κ.λ.π) παίζοντας ηλεκτρονικά-διαδικτυακά παιχνίδια ή σερφάροντας σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης ενώ ξεχνούν ή παραμελούν άλλες σημαντικές δραστηριότητες τους ή υποχρεώσεις τους.
“Είναι σημαντικό να σημειώσουμε ότι οι συμπεριφορές εξάρτησης μπορούν να αναπτυχθούν είτε μέσω των ηλεκτρονικών – διαδικτυακών παιχνιδιών, των κοινωνικών δικτύων αλλά και μέσω της πορνογραφίας. Άλλος τύπος τέτοιας συμπεριφοράς – αν και πιο σπάνιας – περιλαμβάνει την καταναγκαστική ενασχόληση με αγορές μέσω του διαδικτύου.” επισημαίνει η κ. Δάρα.
Σημάδια/ συμπτώματα τέτοιων συμπεριφορών είναι τα εξής:
“Στο σημείο αυτό είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι κάποιες φορές η υπερβολική ενασχόληση με το διαδίκτυο μπορεί να αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, να αποτελεί το σύμπτωμα και όχι την αιτία ενός προβλήματος. Με άλλα λόγια, ένα παιδί ή ένας έφηβος μπορεί να χρησιμοποιεί το διαδίκτυο σαν «καταφύγιο», σαν ένα τρόπο να ξεφύγει από τα προβλήματά του ή τα δύσκολα συναισθήματα. Για παράδειγμα παρατηρούμε συχνά ότι ένα εσωστρεφές – ντροπαλό παιδί που δυσκολεύεται στις κοινωνικές σχέσεις με τους συνομιλήκους μπορεί να χρησιμοποιήσει υπερβολικά πολλές ώρες στο διαδίκτυο γιατί διευκολύνεται μέσω της χρήσης στη δημιουργία και τη διατήρηση κοινωνικών σχέσεων. Άλλο παράδειγμα αποτελεί ένα παιδί αγχώδες ή με καταθλιπτκό συναίσθημα που μπορεί να χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο σαν ένα τρόπο ανακούφισης των πιεστικών του συναισθημάτων.”υπογραμμίζει η ψυχολόγος της Γραμμής Βοήθειας του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου του ΙΤΕ.
ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ Ή ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΟΥΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ;
“Ως γνωστόν η πρόληψη είναι σημαντικότερη οποιασδήποτε «θεραπείας». Είναι, λοιπόν, σημαντικό από μικρή ηλικία να προσπαθήσουμε να εισάγουμε την τεχνολογία στη ζωή των παιδιών με υγιή και ισορροπημένο τρόπο. Θυμόμαστε ότι αποφεύγουμε τη χρήση οθόνης έως τα δύο έτη.
Ακόμα, ας έχουμε στο νου μας ότι ο σκοπός μας είναι να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν τα ίδια τον απαραίτητο αυτό-έλεγχο και αυτοπειθαρχία αναφορικά με τη χρήση του Διαδικτύου. Ο χρόνος που μένουν τα παιδιά μας στον υπολογιστή και το Διαδίκτυο δεν πρέπει να τους στερεί ούτε ένα λεπτό από την οικογένειά τους, το παιχνίδι τους, τα χόμπι τους, τους φίλους τους, το διάβασμά τους και τον ύπνο τους.
Γι’ αυτό, λοιπόν, είναι σημαντικό να οριοθετούμε από την αρχή τις ώρες που τα παιδιά μπορούν να είναι στο Διαδίκτυο, εξηγώντας πάντα τους λόγους που γίνεται αυτό, και ορίζουμε από κοινού τις συνέπειες που θα υπάρξουν αν τα παιδιά παραβούν την κοινή μας συμφωνία.
Είναι σημαντικό να μην χρησιμοποιούμε την πρόσβαση στο Διαδίκτυο σαν ανταμοιβή μιας καλής συμπεριφοράς (π.χ. του διαβάσματος) του παιδιού ή να απαγορεύουμε την πρόσβαση στον υπολογιστή σαν τιμωρία .
Ειδικά για τα μικρά παιδιά θα ήταν φρόνιμο να έχουμε τις συσκευές που έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο μακριά από τα υπνοδωμάτια τους και σε κοινόχρηστους χώρους, ώστε να μπορούμε να επιβλέψουμε τις ώρες που δαπανούν αλλά και τις συνήθειές τους.
Καλό είναι να εγκαταστήσουμε φίλτρα γονικού ελέγχου σε όλες τις συσκευές που συνδέονται στο διαδίκτυο. Τα φίλτρα δεν αφορούν μόνο στο μπλοκάρισμα ή στο κλείδωμα ακατάλληλου υλικού, αλλά αποτελούν και ένα εργαλείο που μπορεί να βοηθήσει στη θέσπιση συγκεκριμένων ορίων καθώς τα παιδιά αναπτύσσονται και μεγαλώνουν. Ας έχουμε υπόψη ότι από μόνα τους τα φίλτρα δεν είναι η λύση ή η απάντηση για την ασφάλεια των παιδιών, αλλά αποτελούν ένα καλό ξεκίνημα.
Βλέπουμε πολύ συχνά ότι παιδιά που έχουν πλούσια ενδιαφέροντα, παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό, τη μουσική, τις τέχνες τείνουν να μην σπαταλούν τόσες ώρες στο διαδίκτυο. Είναι, λοιπόν, πολύ σημαντικό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά να ασχολούνται με νέες δραστηριότητες και χόμπι που δεν περιλαμβάνουν τον υπολογιστή και να ενθαρρύνουμε τις κοινωνικές τους αλληλεπιδράσεις. Η έκθεση των παιδιών σε ποικίλα ερεθίσματα και η συμμετοχή τους σε καλλιτεχνικές, αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες είναι ένας πολύ καλός τρόπος που θα τα βοηθήσει να υιοθετήσουν έναν ισορροπημένο και δημιουργικό τρόπο ζωής.
Ίσως το σημαντικότερο όλων είναι να εξερευνήσουμε εμείς οι ίδιοι οι γονείς τις δικές μας διαδικτυακές συνήθειες. Είναι γνωστό ότι αποτελούμε τα πρώτα και τα σημαντικότερα πρότυπα για τα παιδιά μας.Παρόλα αυτά, αν τα συμπτώματα επιμένουν, θα ήταν καλό να ζητήσουμε άμεσα βοήθεια από κάποιον ειδικό.”
Και η κ. Δάρα καταλήγει: “Εξειδικευμένοι ψυχολόγοι της γραμμής βοήθειας Ηelp-line προσφέρουν συμβουλές και κατευθύνσεις για θέματα που σχετίζονται με τη χρήση του Διαδικτύου, του κινητού τηλεφώνου και των ηλεκτρονικών παιχνιδιών (παρενόχληση, εξάρτηση, επιβλαβές περιεχόμενο, παιδοφιλία κ.λπ). Μπορεί ο οποιοσδήποτε να επικοινωνήσει με τη γραμμή εντελώς δωρεάν είτε τηλεφωνικά στο 210 6007686 είτε μέσω email στο info@help-line.gr είτε μέσω live chat“.
